“ การศรัทธานั้นมีเจ็ดสิบ หรือหกสิบกว่าแขนง ที่ประเสริฐสุดคือการกล่าวคำว่า ลาอิลาฮะอิลลัลลลอฮฺ (ไม่มีพระเจ้าอื่นใดที่ควรแก่การเคารพสักการะที่แท้จริงนอกจากอัลลอฮฺ) และที่ต่ำสุดของการศรัทธาคือ การขจัดสิ่งอันตรายออกจากทางสัญจร ใครก็ตามในหมู่พวกท่านที่พบเห็นความชั่วอันใดอันหนึ่ง เขาก็จงเปลี่ยนแปลงมันด้วยมือของเขา หากเขาไม่มีความสามารถก็จงเปลี่ยนแปลงด้วยลิ้น (ด้วยคำพูดหรือการตักเตือน) ของเขา หากเขาไม่มีความสามารถก็จงเปลี่ยนแปลงด้วยใจ (ปฏิเสธด้วยใจ) ของเขา และนั่นคือการศรัทธาที่อ่อนแอที่สุด ผู้ใดกระทำความดีในยุคสมัยอิสลาม เขาจะไม่ถูกลงโทษสำหรับการกระทำของเขาในยุคสมัยก่อนอิสลาม หากแต่ผู้ใดกระทำความชั่วในยุคสมัยอิสลาม เขาจะถูกลงโทษทั้งการกระทำในยุคสมัยก่อนอิสลามและยุคสมัยหลังอิสลาม ไม่มีศาสดาท่านใดที่อัลลอฮ์ได้ส่งมายังกลุ่มชนหนึ่งก่อนหน้าฉัน เว้นแต่จะมีสำหรับเขาซึ่งจากกลุ่มผู้สนับสนุนอย่างใกล้ชิดและบรรดาสาวก พวกเขาจะยึดตามแนวทางของเขา และพวกเขาจะทำตามคำสั่งของเขา มุสลิม(ที่แท้จริง) คือ ผู้ที่บรรดาชาวมุสลิมปลอดภัยจากลิ้นและมือของเขา และมุฮาญิร(ผู้อพยพ) คือ ผู้ที่ละทิ้งสิ่งที่อัลลอฮ์ได้ทรงห้ามไว้” แท้จริงพวกเรา รู้สึกมีอะไรบางอย่างในบางคนในหมู่พวกเราเป็นเรื่องใหญ่ ซึ่งเป็นเรื่องที่ใหญ่เกินกว่าพวกเราจะพูดถึงมัน ท่านกล่าวว่า "และแน่นอน พวกเจ้าได้พบมันแล้วใช่ไหม? พวกเขาตอบว่า "ใช่" ท่านตอบว่า "นั่นเป็นการแสดงถึงการศรัทธาที่ชัดแจ้ง แท้จริงความศรัทธาในหัวใจของคนใดคนหนึ่งในหมู่พวกเจ้านั้นจะอ่อนล้าเหมือนเสื้อผ้าใหม่ที่เสื่อมสภาพ ดังนั้นจงขอต่ออัลลอฮ์เพื่อให้ความศรัทธานั้นได้ใหม่อยู่เสมอในหัวใจของพวกเจ้า “รสชาติแห่งศรัทธาได้ถูกลิ้มรสโดยผู้ที่พึงพอใจต่ออัลลอฮ์ในฐานะพระเจ้าของเขา อิสลามในฐานะศาสนาของเขา และมูฮัมหมัดในฐานะศาสนทูตของเขา”