عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ رضي الله عنه أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، يَقُولُ:
«ذَاقَ طَعْمَ الْإِيمَانِ مَنْ رَضِيَ بِاللهِ رَبًّا، وَبِالْإِسْلَامِ دِينًا، وَبِمُحَمَّدٍ رَسُولًا».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 34]
المزيــد ...
ਅਲ-'ਅੱਬਾਸ ਬਿਨ ਅਬਦੁਲ ਮੁੱਤਲਿਬ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ ਤੋਂ ਰਿਵਾਇਤ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਨੇ ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨੂੰ ਇਹ ਫ਼ਰਮਾਦਾ ਸੁਣਿਆ:
ਜਿਸ ਨੇ ਅੱਲਾਹ ਨੂੰ ਰੱਬ, ਇਸਲਾਮ ਨੂੰ ਧਰਮ ਅਤੇ ਮੁਹੰਮਦ ﷺ ਨੂੰ ਰਸੂਲ ਹੋਣ 'ਤੇ ਰਜ਼ਾਮੰਦੀ ਦਿਖਾਈ —ਉਸ ਨੇ ਈਮਾਨ ਦਾ ਸਵਾਦ ਚੱਖ ਲਿਆ।
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم - 34]
ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਇੱਸ ਹਾਦੀਸ ਵਿੱਚ ਦੱਸ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਸੱਚਾ ਮੋਮਿਨ — ਜਿਸ ਦਾ ਦਿਲ ਆਪਣੇ ਈਮਾਨ 'ਤੇ ਮੁਤਮਇਨ ਹੋਵੇ — ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ **ਇਤਮਿਨਾਨ**, **ਸਕੀਨਤ**, **ਖ਼ੁਸ਼ੀ**, **ਮਿਠਾਸ** ਅਤੇ **ਅੱਲਾਹ ਨਾਲ ਨੇੜਤਾ ਦੀ ਲਜ਼ਤ** ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੇਗਾ, ਜੇਕਰ ਉਹ ਤਿੰਨ ਗੱਲਾਂ 'ਤੇ ਰਜ਼ਾਮੰਦ ਹੋ ਜਾਵੇ:
ਪਹਿਲਾਂ:
ਉਹ ਅੱਲਾਹ ਨੂੰ ਰੱਬ ਮੰਨ ਕੇ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਮਤਲਬ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਖੁੱਲਾ ਅਤੇ ਸਾਂਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਵੀ ਰੱਬ ਦੀ ਰਬੂਬੀਅਤ ਦੇ ਤਹਿਤ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ—ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰੋਜ਼ੀ-ਰਹਨੁਮਾਈ ਅਤੇ ਹਾਲਾਤ ਦੀ ਵੰਡ। ਉਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਗੱਲ ‘ਤੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਨਾਰਾਜ਼ਗੀ ਜਾਂ ਇਨਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਰੱਬ ਵਜੋਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ ਭਾਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ।
ਦੂਜਾ:
ਉਹ ਇਸਲਾਮ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਵਜੋਂ ਮਨਜ਼ੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਮਤਲਬ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਅਤੇ ਰੋਸ਼ਨ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇਸਲਾਮ ਦੇ ਫਰਾਇਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਰਾਹ ਤੇ ਨਹੀਂ ਚਲਦਾ।
ਤੀਜਾ:
ਉਹ ਮੁਹੰਮਦ ﷺ ਨੂੰ ਅੱਲਾਹ ਦਾ ਰਸੂਲ ਮੰਨ ਕੇ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਮਤਲਬ ਕਿ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰੇ ਸੁਨੇਹਿਆਂ ਅਤੇ ਹੁਕਮਾਂ ਨਾਲ ਦਿਲੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਨਬੀ ﷺ ਨੇ ਲੈ ਕੇ ਆਏ, ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਸ਼ੱਕ ਜਾਂ ਹਿਚਕਿਚਾਹਟ ਦੇ, ਅਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਉਸ ਦੀ ਸੁਨਨਤ ਤੇ ਚੱਲਦਾ ਹੈ।