حديث: طعم ایمان را کسی چشیده که الله را به پروردگاری، و اسلام را به دین، و محمد را به پیامبری پذیرفته باشد

عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ رضي الله عنه أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، يَقُولُ:
«ذَاقَ طَعْمَ الْإِيمَانِ مَنْ رَضِيَ بِاللهِ رَبًّا، وَبِالْإِسْلَامِ دِينًا، وَبِمُحَمَّدٍ رَسُولًا».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 34]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از عباس بن عبدالمطلب رضی الله عنه روایت است که او از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنید که می فرمودند:
طعم ایمان را کسی چشیده که الله را به پروردگاری، و اسلام را به دین، و محمد را به پیامبری پذیرفته باشد.
[صحیح] - [مسلم روایت کرده] - [صحیح مسلم - 34]

توضیح

پیامبر صلی الله علیه وسلم خبر می دهند، مؤمنی در ایمانش صادق باشد و قلبش به آن مطمئن باشد، گشایش، انبساط، شادی، شیرینی و لذت نزدیک بودن به الله متعال را در قلب خود می یابد، اگر او به سه چیز راضی باشد:
اول: به پروردگار بودن الله راضی باشد، و آن طوریست که دلش از آنچه از جانب الله متعال بر حسب مقتضیات الهی به او می رسد سینه اش فراخ و خشنود باشد، از قبیل تقسیم ارزاق و احوال، و در دل خود پیرامون آنها ایرادی نمی گیرد، و جز الله متعال، پروردگاری نمی طلبد.
دوم: راضی بودن به اسلام بگونۀ دین، این که دلش در قبال مسئولیت ها و واجباتی که در اسلام هست گشاده و خشنود باشد، و در راهی جز راه اسلام سعی نکند.
سوم: به پیامبری محمد صلی الله علیه وسلم راضی باشد، این که دلش گشاده و خشنود باشد با همه موارد او آورده است بدون تردد و شک، و راهی را تعقیب ننماید مگر آنچه که موافق منهاج او صلی الله علیه وسلم باشد.

از فوائد حدیث

1. ایمان شرینی و طعمی دارد که با قلب ها چشیده می شود، چنانچه شرینی خوردنی و نوشیدنی با دهن چشیده می شود.
2. جسم شیرینی غذا و نوشیدنی را نمی‌یابد، مگر زمانی که سالم و صحتمند باشد، همچنین اگر دل از بیماری هوس‌های گمراه کننده و شهوت های حرام پاک باشد، شیرینی ایمان را می‌یابد، پس هرگاه بیمار و ناسالم گردید شرینی ایمان را نمی یابد، بلکه ممکن است در آن هوس ها و گناهانی قرار گیرد که سبب هلاکت او گردد.
3. اگر انسان به چیزی راضی شود و آن را نیک بپندارد، کارش برایش آسان می شود، و هیچ چیز بر او دشوار نمی باشد، و به هر آنچه که انجام می دهد خوشحال می باشد، و گشاده روی اش با دلش آمیخته می شود، مومن همینگونه است هرگاه ایمان در قلبش وارد شود، طاعت پروردگارش برایش آسان شده و روحش از آن لذت می برد، و رنجش ها بر او سختی نمی کند.
4. ابن قیم می گوید: این حدیث مشتمل بر رضامندی به ربوبیت و الوهیت او سبحانه و تعالی است، و رضامندی از رسولش و گردن نهادن در برابر اوست، و رضایت به دین او و تسلیم شدن در برابر آن است.