หะดีษ: “ การศรัทธานั้นมีเจ็ดสิบ หรือหกสิบกว่าแขนง ที่ประเสริฐสุดคือการกล่าวคำว่า ลาอิลาฮะอิลลัลลลอฮฺ (ไม่มีพระเจ้าอื่นใดที่ควรแก่การเคารพสักการะที่แท้จริงนอกจากอัลลอฮฺ) และที่ต่ำสุดของการศรัทธาคือ การขจัดสิ่งอันตรายออกจากทางสัญจร

عن أبي هريرة رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم:
«الْإِيمَانُ بِضْعٌ وَسَبْعُونَ -أَوْ بِضْعٌ وَسِتُّونَ- شُعْبَةً، فَأَفْضَلُهَا قَوْلُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، وَأَدْنَاهَا إِمَاطَةُ الْأَذَى عَنِ الطَّرِيقِ، وَالْحَيَاءُ شُعْبَةٌ مِنَ الْإِيمَانِ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 35]

จากท่านอบูฮุร็อยเราะฮ์ เราะฎิยัลลอฮุอันฮุ กล่าวว่า: ท่านเราะซูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม กล่าวว่า:
“ การศรัทธานั้นมีเจ็ดสิบ หรือหกสิบกว่าแขนง ที่ประเสริฐสุดคือการกล่าวคำว่า ลาอิลาฮะอิลลัลลลอฮฺ (ไม่มีพระเจ้าอื่นใดที่ควรแก่การเคารพสักการะที่แท้จริงนอกจากอัลลอฮฺ) และที่ต่ำสุดของการศรัทธาคือ การขจัดสิ่งอันตรายออกจากทางสัญจร และความละอายนั้นคือส่วนหนึ่งของการศรัทธา”
[เศาะฮีห์] - [รายงานโดย อัลบุคอรีย์ และมุสลิม] - [เศาะฮีห์มุสลิม - 35]

คำอธิบาย​

ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม กล่าวว่า แท้จริงการศรัทธานั้นมีสาขาและคุณสมบัติมากมาย ซึ่งรวมถึงการกระทำ ความเชื่อ และคำพูด.
และคุณสมบัติสูงสุดและดีที่สุดของการศรัทธาคือการกล่าวว่า «لا إله إلا الله»(ไม่มีพระเจ้าอื่นใดที่ควรแก่การเคารพสักการะอย่างแท้จริงนอกจากอัลลอฮฺ) โดยรู้ความหมายของมันและปฏิบัติตามในเนื้อหาของมัน นั้นคือศรัทธาว่าอัลลอฮฺคือพระเจ้าที่ควรแก่การเคารพสักการะเพียงองค์เดียวโดยไม่มีสิ่งอื่นใด
และการกระทำของการศรัทธาที่เล็กที่สุดคือการขจัดสิ่งอันตรายบนเส้นทางเดินสัญจรของผู้คน
จากนั้น ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ได้กล่าวว่า แท้จริงความละอายเป็นคุณสมบัติหนึ่งของการศรัทธา และถือว่าเป็นมารยาทหนึ่งที่ทำให้เกิดการทำดีและหลีกเลี่ยงสิ่งที่ไม่ดี

บทเรียนที่ได้รับจากฮะดีษ

1. การศรัทธานั้นมีหลายระดับซึ่งบางส่วนจะมีความประเสริฐกว่าอีกบางส่วน
2. การศรัทธานั้นรวมถึงการพูด การกระทำและการยึดมั่น
3. ความละอายที่มีต่ออัลลอฮฺนั้น คือการที่พระองค์ต้องไม่เห็นเจ้าในที่ที่พระองค์ทรงห้ามเจ้า และพระองค์ต้องเห็นท่านในที่ที่พระองค์ทรงใช้
4. การกล่าวถึงจำนวนไม่ได้หมายถึงการจำกัดที่จำนวนนั้น แต่เป็นการบ่งชี้ถึงการกระทำที่แสดงถึงการศรัทธานั้นมีจำนวนมาก เพราะชาวอาหรับมักกล่าวถึงจำนวนสำหรับบางสิ่งและไม่ได้เป็นการปฏิเสธจำนวนอื่น