الله متعال فرمود: ای پسر آدم انفاق وخرچ کن تا من بر تو انفاق کنم هرگاه شخص (مسلمان) به نيت اجر و پاداش بر اهل و خانواده ی خود انفاق كند، نفقه ی او صدقه محسوب می شود خُذِي مِنْ مَالِهِ بِالْمَعْرُوفِ مَا يَكْفِيكِ وَيَكْفِي بَنِيكِ». «طبق عُرف از مالش به اندازه ای که برای تو و فرزندانت کافی باشد بردار اليدُ العُلْيَا خَير من اليدِ السُّفْلَى دِينَارٌ أَنْفَقْتَهُ في سبيلِ اللَّه، وَدِينَارٌ أَنْفَقتَهُ في رقَبَةٍ، ودِينَارٌ تصدَّقْتَ بِهِ عَلَى مِسْكِينٍ، وَدِينَارٌ أَنْفقْتَهُ علَى أَهْلِك، أَعْظمُهَا أَجْرًا الَّذي أَنْفَقْتَهُ علَى أَهْلِكَ». «ديناری در راه الله انفاق می کنی؛ ديناری در راه آزاد کردن برده ای می بخشی؛ ديناری به بينوايی صدقه می دهی و ديناری خرجِ خانواده ات می کنی؛ در اين ميان پاداش نفقه ای که به خانواده ات داده ای، از همه بزرگ تر (و بيشتر) است