بروز رسانی: طبق عُرف از مالش به اندازه ای که برای تو و فرزندانت کافی باشد بردار.

عن عائشة رضي الله عنها قالت: «دخلت هند بنت عُتْبَةَ- امرأَة أَبِي سفيان- على رسول الله صلى الله عليه وسلم فقالت: يا رسول الله، إنَّ أَبَا سُفْيَان رَجُلٌ شَحِيحٌ، لا يُعْطِيني من النفقة ما يكفيني ويكفي بَنِيَّ، إلاَّ ما أَخَذْتُ مِنْ مَالِهِ بِغَيْرِ عِلْمِهِ، فَهَلْ عَلَيَّ فِي ذَلِكَ مِنْ جُنَاحٍ؟ فَقَالَ رسول الله: خُذِي مِنْ مَالِهِ بِالْمَعْرُوفِ مَا يَكْفِيكِ وَيَكْفِي بَنِيكِ».
[صحيح] - [متفق عليه]

از عایشه رضی الله عنها روایت است که می گوید: هند بنت عتبه همسر ابوسفيان نزد رسول الله صلى الله عليه وسلم آمد و گفت: ای رسول خدا، ابوسفيان مردی بخيل است و نفقه ای به من نمی دهد که برای من و فرزندانم کفایت کند مگر اينکه بدون اطلاع وی از مالش بردارم، آيا با این کار گنهکار می شوم؟ رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «خُذِي مِنْ مَالِهِ بِالْمَعْرُوفِ مَا يَكْفِيكِ وَيَكْفِي بَنِيكِ»: «طبق عُرف از مالش به اندازه ای که برای تو و فرزندانت کافی باشد بردار».
صحیح است - متفق علیه

شرح

هند دختر عتبه از رسول الله صلی الله علیه وسلم سوال می کند که شوهرش نفقه ای به او نمی دهد که او و فرزندانش را کافی باشد، آیا می تواند از مال ابوسفیان بدون اطلاع وی بردارد؟ و رسول الله صلی الله علیه وسلم به جایز بودن این کار فتوا می دهد؛ به شرطی که طبق عرف به اندازه ی کفایت بردارد نه بیش از آن؛ و در این کار تعدی نکند.