ਫਿਤਰਤ ਪੰਜ ਹਨ: ਖਤਨਾ ਕਰਨਾ, ਨਿਜੀ ਹਿਸਿਆਂ ਦੀ ਵਾਲਾਂ ਦੀ ਸਫਾਈ ਕਰਨਾ, ਮੂੰਛਾਂ ਨੂੰ ਛੋਟਾ ਕਰਨਾ, ਨੱਖ ਨੂੰ ਕੱਟਣਾ ਅਤੇ ਬਗਲਾਂ ਦੇ ਵਾਲ ਨੋਚਣਾ। ਮੂੰਛਾਂ ਨੂੰ ਛੋਟਾ ਕਰੋ ਅਤੇ ਦਰ੍ਹਤੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿਓ ਜੋ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਇਸ ਵੁਜ਼ੂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵੁਜ਼ੂ ਕਰੇ ਫਿਰ ਦੋ ਰਕਅਤ ਨਮਾਜ਼ ਅਦਾ ਕਰੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਨਫ਼ਸ ਨਾਲ ਗੱਲ ਨ ਕਰੇ (ਮਨ ਵਿਚ ਧਿਆਨ ਨਾ ਭਟਕਾਏ), ਤਾਂ ਅੱਲਾਹ ਤਾਲਾ ਉਸਦੇ ਪਿਛਲੇ ਸਾਰੇ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ। ਜਦ ਤੱਕ ਕੋਈ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਨਵੀ ਨਜੂਲ ਕਰੇ (ਪਾਕ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇ), ਤਦ ਤੱਕ ਉਸ ਦੀ ਨਮਾਜ਼ ਅੱਲਾਹ਼ ਕੋਲ ਕਬੂਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਮਿਸਵਾਕ (ਦਾਤਨ) ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਸਾਫ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਅਤੇ ਰੱਬ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ। ਜੋ ਕੋਈ ਵੁਜੂ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਵੁਜੂ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਸਦੇ ਗੁਨਾਹ ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂਕਿ ਉਹ ਅੰਗੂਠਿਆਂ ਦੇ ਨਖ਼ੂਨਾਂ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਨਿਕਲ ਜਾਣ। ਪਾਕੀ (ਸਫਾਈ) ਈਮਾਨ ਦਾ ਅੱਧਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ, 'ਅਲਹਮਦੁ ਲਿੱਲਾਹ' ਤਰਾਜ਼ੁ ਨੂੰ ਭਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, 'ਸੁਬਹਾਨ ਅੱਲਾਹ' ਤੇ 'ਅਲਹਮਦੁ ਲਿੱਲਾਹ' ਦੋਵੇਂ ਮਿਲਕੇ ਅਸਮਾਨਾਂ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਵਿਚਕਾਰ ਜੋ ਕੁਝ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਸਭ ਭਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਅਸੀਂ ਰਸੂਲੁੱਲਾਹ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਦੇ ਨਾਲ ਮੱਕਾ ਤੋਂ ਮਦੀਨਾ ਵਾਪਸ ਆ ਰਹੇ ਸੀ। ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਾਣੀ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ‘ਤੇ ਅਸੀਂ ਪਹੁੰਚੇ। ਅਸਰ ਦੇ ਵੇਲੇ ਕੁਝ ਲੋਕ ਆਗੇ ਤੈਅ ਕਰਕੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਅਤੇ ਜਲਦੀ-ਬਾਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਵੁਜ਼ੂ ਕੀਤਾ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਐਡੀਆਂ ਸੂਕੀਆਂ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਿਆ ਸੀ। ਤਾਂ ਰਸੂਲੁੱਲਾਹ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨੇ ਇਰਸ਼ਾਦ ਫਰਮਾਇਆ: @**"ਐਡੀਆਂ (ਸੁੱਖੀਆਂ ਰੱਖਣ ਵਾਲਿਆਂ )ਲਈ ਨਾਰਕ ਦੀ ਵੈਲ ਹੋਵੇ! ਵੁਜ਼ੂ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਕਰੋ।"** ਛੱਡ ਦੇਵੋ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਵਿੱਤਰ ਹਾਲਤ ਵਿਚ ਪਹਿਨਿਆਂ ਹਾਂ। ਨਹੀਂ, ਇਹ ਤਾਂ ਇੱਕ ਰਗ ਦਾ ਖੂਨ ਹੈ। ਪਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਤੂੰ ਹਜ਼ (ਮਹਾਵਾਰੀ) ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਨਮਾਜ਼ ਛੱਡ ਦੇ, ਫਿਰ ਗੁਸਲ ਕਰ ਅਤੇ ਨਮਾਜ਼ ਅਦਾ ਕਰ। ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਵੁਜ਼ੂ ਕਰੇ, ਤਾਂ ਨੱਕ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਭਰਕੇ ਸੁੱਟ ਦੇਵੇ, ਅਤੇ ਜੋ ਕੋਈ ਨੱਕ ਸਾਫ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਸਟਮਾਰ (ਖੁਰਚੀ) ਵਰਤੇ, ਉਹ ਇਕ ਵਾਰੀ ਜਾਂ ਤੀਨ ਵਾਰੀ ਕਰੇ। ਨਬੀ ਕਰੀਮ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵ ਸੱਲਮ ਰਾਤ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਉਠਦੇ, ਤਾਂ ਮਿਸਵਾਕ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਮੁੰਹ ਨੂੰ ਸਾਫ ਕਰਦੇ। ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਗਾਇਤ (ਯਾਨੀ ਪੇਸ਼ਾਬ ਜਾਂ ਮਲ ਤਿਆਗਣ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ) ਤੇ ਜਾਓ ਤਾਂ ਕ਼ਬਲਾ ਸਾਹਮਣੇ ਨਾ ਕਰੋ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਹੋਵੋ, ਸਗੋਂ ਪੂਰਬ ਜਾਂ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰੋ। ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪੇਸ਼ਾਬ ਕਰਨ ਸਮੇਂ ਆਪਣਾ ਲਿੰਗ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਨਾ ਫੜੇ, ਨਾ ਖਾਲੀ ਮੂਤ੍ਰਾਸ਼ਯਾ (ਪੇਸ਼ਾਬ ਵਾਲੀ ਥਾਂ) ਨੂੰ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਮਸਹ ਕਰੇ, ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਬਰਤਨ ਵਿੱਚ ਸਾਸ ਲਏ। ਜੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਘੜੇ ਵਿੱਚ ਕੁੱਤਾ ਪਾਣੀ ਪੀ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸੱਤ ਵਾਰੀ ਧੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਜਦੋਂ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦੇ, ਤਾਂ ਇਹ ਦੁਆ ਪੜ੍ਹਦੇ: "ਅੱਲਾਹੁਮਮਾ ਇੰਨੀ ਅਊਜ਼ੁ ਬਿਕਾ ਮਿਨਲ ਖੁਬੁਸੀ ਵਲ ਖਬਾਇਸ۔" "ਅਲਲਾਹ! ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਮੱਦਦ ਲਈ ਪੁਕਾਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਨਾਪਾਕ ਜਿਨਾਂ ਅਤੇ ਨਾਪਾਕ ਜਿਨਨੀਆਂ ਦੀ ਬੁਰਾਈ ਤੋਂ ਬਚਾ। ਜਿਨਾਬਤ (ਜਿਸਮਾਨੀ ਨਾਪਾਕੀ) ਤੋਂ ਗੁਸਲ ਕਰਨ ਦੀ ਸਹੀ ਤਰੀਕਾ ਇਹ ਹੈ: ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਜਦੋਂ ਜਨਾਬਤ ਤੋਂ ਨ੍ਹਾਉਂਦੇ ਸਨ, ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਧੋ ਲੈਂਦੇ ਸਨ। ਫਿਰ ਜਿਵੇਂ ਨਮਾਜ ਲਈ ਵੁਜ਼ੂ ਕਰਦੇ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵੁਜ਼ੂ ਕਰਦੇ, ਮੈਂ ਇੱਕ ਐਸਾ ਆਦਮੀ ਸੀ ਜਿਸ ਤੋਂ ਵਧੀਕ ਮਨੀ ਨਿਕਲਦੀ ਸੀ (ਮਜ਼ੀ), ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਹਯਾ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਤੋਂ (ਇਸ ਬਾਰੇ) ਪੁੱਛਾਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਧੀ ਦਾ ਖਾਵਿੰਦ ਸੀ। ਤਾਂ ਮੈਂ ਮਿਕਦਾਦ ਬਿਨ ਅਸਵਦ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਨਬੀ ﷺ ਤੋਂ ਪੁੱਛੇ। ਤਾਂ ਨਬੀ ﷺ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ ਅਤੇ ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਵਾਂਗ ਵਜ਼ੂ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਇਆ। ਸਿਰਫ਼ ਇਨਾ ਕਰਨਾ ਕਾਫੀ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰ ਲੈਂਦਾ"। ਫਿਰ ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਮਾਰਿਆ, ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਸੱਜੇ 'ਤੇ ਮਲਿਆ, ਅਤੇ ਦੋਹਾਂ ਹਥੇਲੀਆਂ ਅਤੇ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਮਸਹ ਕੀਤਾ। **ਮੈਂ ਆਈਸ਼ਾ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹਾ ਸੇ ਪੁੱਛਿਆ: "ਨਬੀ ﷺ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਸਮੇਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀ ਕਰਦੇ ਸਨ?" ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ: "ਸਿਵਾਕ ਨਾਲ।"** ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਸੋਵੇ ਤਾਂ ਸ਼ੈਤਾਨ ਉਸ ਦੇ ਸਿਰ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤਿੰਨ ਗੰਢ ਬੰਨ੍ਹਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਗੰਢ ਦੇ ਮਾਰਨ ਨਾਲ ਉਹ ਰਾਤ ਲੰਮੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮਨੁੱਤ ਜਗਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਸ਼ਖ਼ਸ ਜੁਮਾ ਦੇ ਦਿਨ ਜਨਾਬਤ ਵਾਲਾ ਗੁਸਲ ਕਰਕੇ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਅਜਿਹਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਉੱਟ ਕੁਰਬਾਨ ਕੀਤਾ। ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜੋ ਵੀ ਜੁਮ੍ਹੇ (ਦੀ ਨਮਾਜ਼) ਵਾਸਤੇ ਆਵੇ, ਉਹ ਗੁਸਲ ਕਰ ਲਵੇ। ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਨੇ ਰਸੂਲ ਅੱਲਾਹ ﷺ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ: "ਹੇ ਰਸੂਲ ਅੱਲਾਹ ﷺ! ਅਸੀਂ ਸਮੁੰਦਰ 'ਤੇ ਸਵਾਰੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਪਾਣੀ ਹੈ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਉਸ ਨਾਲ ਵੁਜ਼ੂ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਪਿਆਸ ਲੱਗੇਗੀ। ਕੀ ਅਸੀਂ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਵੁਜ਼ੂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ?"ਰਸੂਲ ਅੱਲਾਹ ﷺ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ:@ **"ਉਹ ਪਾਣੀ ਪਵਿੱਤਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਸਮੁੰਦਰ ਦਾ ਮੱਟਾ (ਮਰਦਾ ਜਾਨਵਰ ਜਾਂ ਮੈਲਾ) ਹਰਾਮ ਹੈ।"**(ਮਤਲਬ: ਤਹੂਰ ਮਾਉਹੁ, ਅਲ-ਹਿਲੁ ਮੈਤਤੁਹੁ) ਜੇ ਪਾਣੀ ਦੁਕੱਰ (ਦੋ ਕੁੱਲਾ) ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਨਾਪਾਕੀ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕਦਾ। ਉਲਮਾਂ ਦਾ ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਇੱਤਫ਼ਾਕ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਨਜਾਸਤ ਪਾਣੀ ਦਾ ਰੰਗ, ਸੁਆਦ ਜਾਂ ਗੰਧ ਬਦਲ ਦੇਵੇ, ਤਾਂ ਪਾਣੀ ਬਿਲਕੁਲ ਨਾਪਾਕ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ — ਚਾਹੇ ਉਹ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਵੱਧ। ਉਮਰ ਬਿਨ ਖ਼ੱਤਾਬ (ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ) ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਨੇ ਵੁਜ਼ੂ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਆਪਣੇ ਪੈਰ ਉੱਤੇ ਨਾਖ਼ਨ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਥਾਂ ਨੂੰ ਧੋਣਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਨੇ ਇਹ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਫਰਮਾਇਆ ਹਜ਼ਰਤ ਅਨਸ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕੋਈ ਮুসਲਮਾਨ ਜੋ ਵੁਜ਼ੂ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਵੁਜ਼ੂ ਚੰਗਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਫਿਰ ਖੜਾ ਹੋ ਕੇ ਦੋ ਰਕਅਤ ਨਮਾਜ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਅਤੇ ਚਿਹਰੇ ਨਾਲ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ, ਤਾਂ ਉਸ ਲਈ ਜੰਨਤ ਫਰਜ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਵੁਦੂ ਕਰੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਜੁੱਤਿਆਂ (ਖੁਫ਼ਾਂ) ਨੂੰ ਪਾ ਲਵੇ, ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪੁਰਸ਼ਨਾਜ਼ਤ (ਮਸਹ) ਕਰੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਉਤਾਰੇ, ਜੇਕਰ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਸਿਵਾਏ ਜਨਾਬਤ (ਹੈਠਲੀ ਗੰਦੀ) ਤੋਂ। ਅਸੀਂ ਤਹਾਰਤ (ਪਾਕੀ) ਦੇ ਬਾਅਦ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਕੁਦਰਤੀਂ ਰੰਗਤ ਜਾਂ ਪੀਲਾਪਣ ਨੂੰ ਕੋਈ ਹੇਠ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ ਸੀ (ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੈਜ਼ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ ਸਨ)। ਜਿੰਨਾ ਸਮਾਂ ਤੇਰੀ ਹੈਜ਼ ਰੁਕਦੀ ਹੈ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਰੁਕਿ ਰਹਿਣਾ, ਫਿਰ ਗੁਸਲ ਕਰ ਲੈ। ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਹਰ ਨਮਾਜ਼ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੁਦੂ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਅੰਗਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਵਾਰੀ ਧੋਲੈਂਦੇ ਸਨ। ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨੇ ਵੁਦੂ ਦੋ-ਦੋ ਵਾਰੀ ਕਰਕੇ ਕੀਤਾ (ਹਰ ਅੰਗ ਨੂੰ ਦੋ ਵਾਰੀ ਧੋਇਆ)। **ਪੰਜਾਬੀ ਅਨੁਵਾਦ:** ਜੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੇਟ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਗੈਸ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਸ਼ੱਕ ਹੋਵੇ ਕਿ ਕੀ ਗੈਸ ਨਿਕਲੀ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਮਸਜਿਦ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਤਦ ਤੱਕ ਨਾ ਨਿਕਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਜਦ ਤੱਕ ਉਸ ਨੂੰ ਸੁਰਤ ਜਾਂ ਬੂ ਨਾ ਆਵੇ। ਹਰ ਮੁਸਲਮਾਨ ਉੱਤੇ ਇਹ ਹੱਕ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਸੱਤ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦਿਨ ਗੁਸਲ ਕਰੇ, ਜਿਸ ਦਿਨ ਉਹ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਧੋਵੇ। ਮੈਂ ਨਬੀ ﷺ ਕੋਲ ਆਇਆ, ਅਤੇ ਇਸਲਾਮੀ ਕਬੂਲ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਜ਼ਾਹਿਰ ਕੀਤੀ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮੈਂ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਸਿਦਰ (ਦਰੱਖਤ ਦੇ ਪੱਤੇ) ਨਾਲ ਗਰੁਤਸਲ (ਪੂਰਾ ਧੋਣ) ਕਰਾਂ। ਸਾਨੂੰ ਮੂੰਛਾਂ ਛਾਂਟਣ, ਨੱਖ ਕੱਟਣ, ਬਗਲਾਂ ਦੇ ਵਾਲ ਉਖਾੜਣ ਅਤੇ ਜੰਘ ਦੇ ਵਾਲ ਮੁੰਡਣ ਲਈ ਇਹ ਮਿਆਦ ਰੱਖੀ ਗਈ ਹੈ ਕਿ ਚਾਲੀ ਰਾਤਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਾ ਛੱਡੀ ਜਾਣ। ਜਦੋਂ ਅੱਲਾਹ ਦੇ ਰਸੂਲ ﷺ ਪਾਖਾਨੇ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੇ ਸਨ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗਾ ਇੱਕ ਲੜਕਾ ਪਾਣੀ ਦੀ ਮਸ਼ਕ ਅਤੇ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਲਾਠੀ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦੇ ਸਾਂ, ਫਿਰ ਉਹ ﷺ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਇਸਤਿੰਜਾ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਮੈਂ ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੂ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨਾਲ ਸੀ, ਉਹ ਕਿਸੇ ਕੌਮ ਦੇ ਸੂਬਾਤੇ 'ਤੇ ਰੁਕੇ, ਉਹ ਖੜੇ ਹੋਏ, ਨਬੀ ﷺ ਨੇ ਕਿਹਾ: "ਸੁਭਾਨਅੱਲਾਹ! ਮੂਮਿਨ ਗੰਦ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਮੈਂ ਆਈਸ਼ਾ (ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹਾ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ: "ਮਾਹਵਾਰੀ ਵਾਲੀ ਔਰਤ ਰੋਜ਼ਾ ਕਿਉਂ ਕ਼ਜ਼ਾ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਨਮਾਜ਼ ਨਹੀਂ؟ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਕੋਲ ਆਈ, ਜੋ ਖਾਣਾ ਨਹੀਂ ਖਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਗੋਦ ਵਿੱਚ ਬਠਾਇਆ। ਬੱਚੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ 'ਤੇ ਪੇਸ਼ਾਬ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਦੁਆ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਧੋ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਪਰ ਉਹ ਕੱਪੜਾ ਧੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਪਈ। ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਹੁਕਮ ਦਿੰਦੇ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਅਸੀਂ ਸਫ਼ਰ ‘ਤੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ ਅਤੇ ਰਾਤਾਂ ਤੱਕ ਆਪਣੇ ਖੁਫ਼ ਨਾ ਉਤਾਰੋ, ਸਿਵਾਏ ਜਨਾਬਾ (ਮਹਿੰਗਾ ਪਾਪ) ਤੋਂ; ਪਰ ਪਖਾਨਾ, ਪੇਸ਼ਾਬ ਅਤੇ ਸੌਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਖੁਫ਼ ਉਤਾਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਵੂਜ਼ੂ ਪੂਰਾ ਕਰੋ, ਉਂਗਲੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸੁੱਕਾਈ ਕਰੋ, ਅਤੇ ਸੂਰਬਾਲੀ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਧਿਆਨ ਦਿਓ, ਸਿਵਾਏ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਰੋਜ਼ਾ ਰੱਖ ਰਹੇ ਹੋ। ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨੇ ਮਨਾਹੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ਾਬ ਜਾਂ ਪਾਕ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਲ ਦੇ ਮਲ ਜਾਂ ਹੱਡੀ ਨਾਲ ਸਾਫ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੇ, ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਜਦੋਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ (ਸ਼ੌਚ) ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਉਹ ਦੋਹਰਾਉਂਦੇ ਸਨ ‘ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਤਿੰਨ ਪੱਥਰਾਂ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਾਲ ਇਸਤਿੰਜਾ ਨਾ ਕਰੇ।’” ਰਸੂਲੁੱਲਾਹ ﷺ ਸਾਨੂੰ ਹਰ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਕੁਰਆਨ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਸਨ, ਜਦ ਤੱਕ ਕਿ ਉਹ ਜੁਨੁਬ ਨਾ ਹੁੰਦੇ। ਰਸੂਲੁੱਲਾਹ ﷺ ਉਸ ਨੂੰ ਜਨਾਬਤ ਤੋਂ ਧੋਣ ਲਈ ਇੱਕ ਸਾ’ ਅੱਪਣੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਦਿੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਮੂੰਹ ਧੋਣ ਲਈ ਵਿਸ਼ਾਲ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਵੁਜ਼ੂ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਮੈਂ ਰਸੂਲੁੱਲਾਹ ﷺ ਨੂੰ ਇਹ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਦੇਖਿਆ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਮੁਸਲਿਮ - ਜਾਂ ਮੂੰਮਿਨ - ਵੁਡੂ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਚਿਹਰਾ ਧੋਵਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੋਂ ਸਾਰੀ ਗਲਤੀ ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖੀ ਹੈ, ਪਾਣੀ ਨਾਲ (ਜਾਂ ਪਾਣੀ ਦੇ ਆਖਰੀ ਬੂੰਦ ਨਾਲ) ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।