عن معاوية بن أبي سفيان رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : «من يُرِدِ الله به خيرا يُفَقِّهْهُ في الدين».
[صحيح] - [متفق عليه]
المزيــد ...

ابو هريره - رضى الله عنه - از رسول الله - صلى الله عليه و سلم - روايت مى كنند كه فرمودند: "هر كسى كه الله متعال اراده ی خير به او داشته باشد، او را در دين فقيه مى گرداند".
صحیح است - متفق علیه

شرح

هر كسى كه الله متعال اراده ى نفع و خير به او داشته باشد، او را عالم و داراى بصيرت به احكام شرعى مى كند، و كلمه ى فقه دو تا اطلاق دارد: اول: علم به احكام شرعى عملى برگرفته از دليل هاى تفصيلى آن، مانند: احكام عبادات و معاملات. دوم: مطلق عالم بودن در دين الله متعال كه شامل: اصول ايمان، شرائع اسلام، و شناخت حلال، حرام، اخلاق، و آداب مى باشد.

ترجمه: انگلیسی فرانسوی اسپانيايى ترکی اردو اندونزیایی بوسنیایی روسی بنگالی چینی تجالوج هندی ویتنامی سنهالى اویغور کردی هاوسا پرتغالی مالایالم تلوگو سواحیلی تامیلی برمه‌ای تایلندی آلمانی ژاپنی پشتو آسامی آلبانی السويدية الأمهرية الهولندية الغوجاراتية الدرية
مشاهده ترجمه ها

از نکات این حدیث

  1. اين حديث دليلى بر عظمت فقيه شدن در دين، و تشويق براى آن است.
  2. اينكه كلمه ى فقه دو تا اطلاق دارد: اول: علم به احكام شرعى عملى برگرفته از دليل هاى تفصيلى آن. دوم: عالم بودن در دين الله متعال به طور مطلق كه شامل: اصول ايمان، شرائع اسلام، و حقيقت هاى نيكوكارى، و شناخت حلال، حرام مى باشد.
  3. همچنين از اين حديث برداشت مى شود كه هر كسى از فقيه شدن در دين رويگردانى كرد، بنابراين الله متعال اراده ی خير به او ندارد.
  4. هر كسى براى يادگيرى علم تلاش كرد، همانا الله متعال او را دوست دارد؛ زيرا الله متعال با توفيق دادنش براى آموختن علم و فقه در دين اراده ى خير به او دارد.
  5. اينكه فقه در دين ستودنيست، اما فقه در غير دين نه قابل ستودن است و نه قابل نكوهش، مگر هنگامى كه آن علم وسيله اى براى كار خوبى باشد در اين صورت ستودنيست، و هنگامى كه آن علم وسيله اى براى كار بدى باشد در اين صورت نكوهنده است.