Дастабандӣ: Ақида . Номҳо ва аҳком .
+ -

عن جابر رضي الله عنه:
أَنَّ رَجُلًا سَأَلَ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: أَرَأَيْتَ إِذَا صَلَّيْتُ الصَّلَوَاتِ الْمَكْتُوبَاتِ، وَصُمْتُ رَمَضَانَ، وَأَحْلَلْتُ الْحَلَالَ، وَحَرَّمْتُ الْحَرَامَ، وَلَمْ أَزِدْ عَلَى ذَلِكَ شَيْئًا، أَأَدْخُلُ الْجَنَّةَ؟ قَالَ: «نَعَمْ»، قَالَ: وَاللهِ لَا أَزِيدُ عَلَى ذَلِكَ شَيْئًا.

[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 15]
المزيــد ...

Аз Ҷобир (Худованд аз ӯ розӣ бод) ривоят аст:
марде аз Паёмбар (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) пурсид: оё ман агар намозҳои фарз (намозҳои панҷгона)-ро ба ҷо орам, моҳи рамазонро рӯза бидорам, ҳалолро ҳалол ва ҳаромро ҳаром бидонам, ва бар он чизеро зиёд накунам, оё бароям басанда аст аз аҳли биҳишт бошам? Паёмбар (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) фармуд: " Оре". Он мард гуфт: Қасам ба Аллоҳ чизеро бар он зиёд нахоҳам кард.

[صحيح] - [رواه مسلم] - [Саҳеҳ Муслим - 15]

Шарҳ

Паёмбар (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) дар ин ҳадиси муборак баён медорад, ки ҳар касе намозҳои панҷгонаро адо кунад, агарчи намозҳои нафлӣ нахонад, ва моҳи рамазонро рӯза дорад ва рӯзаи нафлӣ нагирад, ҳалолро ҳалол донад ва онро анҷом диҳад ва ҳаромро ҳаром донад ва аз он дурӣ ҷуяд, дохили ҷаннат хоҳад шуд.

Тарҷума: Англисӣ Урду Испонӣ Индонезӣ Уйғурӣ Бангладешӣ Фаронсавӣ Туркӣ Русӣ Боснӣ Синҳолӣ Ҳиндӣ Хитоӣ Форсӣ Ветнамӣ Тагалогӣ Курдӣ Ҳауса Португалӣ Малаялам Телугу Савоҳили Томилӣ Бурмӣ Таиландӣ Олмонӣ Пашту Осомӣ Албанӣ Суедӣ Амҳарӣ Голландӣ Гуҷратӣ Қирғизӣ Непалӣ Юрба Литвонӣ Дарӣ Сербӣ Сумолӣ Кинёрвондӣ Румонӣ Маҷорӣ Чехӣ الموري Малагашӣ Итолёвӣ Урумӣ Канада الولوف البلغارية Озарӣ اليونانية Узбекӣ Украинӣ الجورجية اللينجالا المقدونية
Намоиши тарҷумаҳо

Аз фоидаҳои ҳадис

  1. Мусалмон бояд дар анҷоми фароиз ва тарки амалҳои ҳаром шавқманд бошад ва ҳадаф аз он дохил шудан ба биҳишт бошад.
  2. Аҳамияти анҷом додани амали ҳалол ва муътақид будан бар онки он як амали ҳалол аст, ва ҳаром донистани амали ҳаром ва муътақид будан бар онки як амали ҳаром аст.
  3. Адои воҷибот ва тарки муҳаррамот сабаби дохил шудан ба биҳишт аст.
Бештар