Ҳадис: Ҳар кӣ намози асрро тарк кунад, амалаш табоҳ шудааст
عن بريدة بن الحصيب رضي الله عنه أنه قال:
بَكِّرُوا بِصَلَاةِ الْعَصْرِ، فَإِنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «مَنْ تَرَكَ صَلَاةَ الْعَصْرِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ».
[صحيح] - [رواه البخاري] - [صحيح البخاري: 553]
المزيــد ...
Аз Бурайда ибни Ҳасиб (Худованд аз ӯ розӣ бод) ривоят аст, ки фармуд:
Барои адои намози аср барвақт биёед, зеро Паёмбар (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) фармуданд: "Ҳар кӣ намози асрро тарк кунад, амалаш табоҳ шудааст".
[صحيح] - [رواه البخاري] - [Саҳеҳ Бухорӣ - 553]
Паёмбар (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) аз қасдан ба таъхир гузоштани намози аср ҳушдор дода баён намудаанд, ки ҳар кӣ ин корро анҷом диҳад, амалаш ботилу фосид ва табоҳ гаштааст.
Аз фоидаҳои ҳадис
- Ташвиқ ба адо кардани намози аср дар аввали вақт ва пешқадам будан дар анҷоми он.
- Таҳдиди сахт барои касоне, ки намози асрро тарк мекунанд, гуноҳи анҷом надодани намози аср дар вақти худ бузургтар аз дигар намозҳо аст, зеро намози аср ҳамон намози вусто (миёна) аст, ки ба вижа дар ояти зер зикр шудааст: "[Эй мусулмонон] бар [анҷоми] ҳама намозҳо ва [ба хусус] намози аср кӯшо бошед [саъю талош кунед] ва бо фурӯтаниву фармонбардорӣ барои Аллоҳ Таъоло ба по хезед" (Сураи Бақара: 238)