হাদীছ: যি ব্যক্তিয়ে আচৰৰ চালাত এৰি দিলে, তাৰ আমল বিনষ্ট হৈ গ’ল।

عن بريدة بن الحصيب رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : «من تَرَكَ صلاةَ العصرِ فقد حَبِطَ عَمَلُهُ».
[صحيح] - [رواه البخاري]

বুৰাইদাহ ইবনুল হাচীব- ৰাদ্বিয়াল্লাহু আনহুৰ পৰা বৰ্ণিত, ৰাছুলুল্লাহ চাল্লাল্লাহু আলাইহি অছাল্লামে কৈছেঃ "c2">“যি ব্যক্তিয়ে আচৰৰ চালাত এৰি দিলে, তাৰ আমল বিনষ্ট হৈ গ’ল।”
ছহীহ - বুখাৰীয়ে বৰ্ণনা কৰিছে।

ব্যাখ্যা

এই হাদীছটোৱে প্ৰমাণ কৰে যে, যি ব্যক্তিয়ে ইচ্ছাকৃতভাৱে আচৰৰ চালাত ত্যাগ কৰে সি শাস্তিৰ উপযুক্ত। আচৰক নিৰ্দিষ্ট কৰাৰ কাৰণ হৈছে, গোটেই দিনৰ ব্যস্ততাৰ পিছত ক্লান্ত হোৱাৰ বাবে এই চালাত পলম হোৱাৰ অধিক আশংকা থাকে। ইয়াৰ বাহিৰেও এই চালাত এৰি দিয়াটো অন্যান্য চালাত এৰি দিয়াৰ তুলনাত অধিক নিন্দনীয়। কাৰণ এইটো হৈছে চালাতুল উস্তা (মধ্যৱর্তী চালাত) এই চালাতক হিফাজত কৰিবলৈ বিশেষ নির্দেশ প্ৰদান কৰা হৈছে। আল্লাহ তাআলাই কৈছেঃ "c2">“তোমালোকে চালাতসমূহক, আৰু বিশেষকৈ চালাতুল উস্তাক (আচৰৰ চালাতক) হিফাজত কৰা।” [ছুৰা বাক্বাৰাহ, আয়াত: ২৩৮] এই চালাতটো এৰি দিয়াৰ শাস্তি হৈছে আমল বিনষ্ট হয় আৰু ছোৱাব বাতিল হয়। কিছুমানে কৈছে, ইয়াৰ দ্বাৰা উদ্দেশ্য হৈছে যি ব্যক্তিয়ে ইয়াক হালাল বুলি ভাৱি অথবা ইয়াৰ ফৰজ হোৱাক অস্বীকাৰ কৰি এৰি দিয়ে, তেতিয়া আমল বিনষ্ট হোৱাৰ দ্বাৰা কুফৰ বুজোৱা হ’ব। কিছুমান আলিমে এই হাদীছৰ দ্বাৰা প্ৰমাণ দাঙি ধৰিছে যে, যি ব্যক্তিয়ে আচৰৰ চালাত ত্যাগ কৰিলে সি কুফৰী কৰিলে। কাৰণ কুফৰ নোহোৱাকৈ আমল বিনষ্ট নহয়। আন কিছুমানে কৈছে, এইটো সতৰ্কবাণী হিচাপে কোৱা হৈছে। অর্থাৎ যিয়ে এই চালাত ত্যাগ কৰিলে, তেওঁৰ যেনিবা আমল বিনষ্ট হৈ গ’ল। এইটো হৈছে আচৰৰ চালাতৰ বিশেষ ফজিলত। কিয়নো এইটো হৈছে মহান চালাত।