عَنْ عَائِشَةَ رضي الله عنها قَالَتْ:
قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ، ابْنُ جُدْعَانَ كَانَ فِي الْجَاهِلِيَّةِ يَصِلُ الرَّحِمَ، وَيُطْعِمُ الْمِسْكِينَ، فَهَلْ ذَاكَ نَافِعُهُ؟ قَالَ: «لَا يَنْفَعُهُ، إِنَّهُ لَمْ يَقُلْ يَوْمًا: رَبِّ اغْفِرْ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 214]
المزيــد ...
Aishja (Allahu qoftë i kënaqur me të!) tregon:
"Thashë: "O i Dërguari i Allahut, Ibn Xhudani, në periudhën paraislame, i mbante lidhjet familjare dhe i ushqente nevojtarët, vallë, a do t'i bëjë dobi kjo?" Ai iu përgjigj: “Nuk do t'i bëjë dobi aspak. Ai, asnjëherë të vetme nuk ka thënë: "O Zoti im, m'i fal gjynahet e mia Ditën e Llogarisë!”
[Ky hadith është sahih] - [E shënon Muslimi] - [Sahihu i Muslimit - 214]
Profeti ﷺ tregoi për Abdullah ibn Xhudanin, i cili ishte një nga udhëheqësit e kurejshëve para Islamit dhe shquhej për disa punë të mira, siç janë: mbajtja e lidhjeve me të afërmit dhe mirëbërësia ndaj tyre, dhënia ushqim nevojtarëve dhe virtyte të tjera në të cilat nxit Islami, se këto vepra nuk do t'i bëjnë dobi në botën tjetër, për shkak të mosbesimit të tij në Allahun dhe se ai kurrë nuk tha: "O Zoti im, m'i fal gjynahet e mia Ditën e Llogarisë!”