عَنْ عَائِشَةَ رضي الله عنها قَالَتْ:
قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ، ابْنُ جُدْعَانَ كَانَ فِي الْجَاهِلِيَّةِ يَصِلُ الرَّحِمَ، وَيُطْعِمُ الْمِسْكِينَ، فَهَلْ ذَاكَ نَافِعُهُ؟ قَالَ: «لَا يَنْفَعُهُ، إِنَّهُ لَمْ يَقُلْ يَوْمًا: رَبِّ اغْفِرْ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 214]
المزيــد ...
Η Αΐσα (η ευαρέστηση του Αλλάχ επ' αυτής) ανέφερε:
«Είπα: «Ω, Αγγελιαφόρε του Αλλάχ! Ο Ιμπν Τζουντ‘άν συνήθιζε κατά την εποχή της Τζαχιλία (προ-Ισλαμική εποχή) να διατηρεί τους δεσμούς συγγένειας και να ταΐζει τους φτωχούς. Θα τον ωφελήσει αυτό;» Είπε (ο Προφήτης): «Δεν θα τον ωφελήσει, γιατί δεν είπε ποτέ: Κύριέ μου, συγχώρεσε για μένα τις αμαρτίες μου την Ημέρα της Κρίσεως.».»
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم - 214]
Ο Προφήτης (σάλλα Αλλάχου 'αλάιχι ουά σάλλαμ) μας ενημέρωσε για την κατάσταση του ‘Αμπντ Αλλάχ μπιν Τζουντ‘άν, ο οποίος ήταν από τους αρχηγούς των Κουράις πριν το Ισλάμ. Και από τις καλές του πράξεις ήταν ότι συνήθιζε να διατηρεί συγγενικούς δεσμούς, να ταΐζει τους φτωχούς και να κάνει άλλες ευγενείς πράξεις που τις προτρέπει το Ισλάμ. Ο Προφήτης (σάλλα Αλλάχου 'αλάιχι ουά σάλλαμ) επεσήμανε ότι αυτές οι καλές πράξεις, του Ιμπν Τζουντ‘άν, δεν θα τον ωφελήσουν στη Μέλλουσα Ζωή λόγω της απιστίας του και του γεγονότος ότι δεν είπε ποτέ: Κύριε μου, συγχώρεσε τις αμαρτίες μου την Ημέρα του Κρίσεως.