بروز رسانی: إِنَّهُ لَمْ يَقُلْ يَوْمًا: رَبِّ اغْفِرْ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ» یعنی: «به او سودی نخواهد رساند؛ او روزی نگفت که پروردگارا گناه مرا در روز قیامت بیامرز

عَنْ عَائِشَةَ رضي الله عنها قَالَتْ:
قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ، ابْنُ جُدْعَانَ كَانَ فِي الْجَاهِلِيَّةِ يَصِلُ الرَّحِمَ، وَيُطْعِمُ الْمِسْكِينَ، فَهَلْ ذَاكَ نَافِعُهُ؟ قَالَ: «لَا يَنْفَعُهُ، إِنَّهُ لَمْ يَقُلْ يَوْمًا: رَبِّ اغْفِرْ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ».
[صحيح] - [رواه مسلم]

از عایشه رضی الله عنها روایت است که فرمود:
گفتم یا رسول الله، ابن جُدعان در جاهلیت پیوند خویشاوندی را پاس می‌داشت و به بینوا غذا می‌داد، آیا این به او سودی خواهند رساند؟ فرمود: «لَا يَنْفَعُهُ، إِنَّهُ لَمْ يَقُلْ يَوْمًا: رَبِّ اغْفِرْ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ» یعنی: «به او سودی نخواهد رساند؛ او روزی نگفت که پروردگارا گناه مرا در روز قیامت بیامرز».
صحیح است - به روایت مسلم

شرح

پیامبر صلی الله علیه وسلم دربارهٔ عبدالله بن جدعان سخن گفته که از بزرگان قریش پیش از اسلام بود. از کارهای نیک او این بود که با نزدیکشان ارتباط داشت و به آنان نیکی می‌کرد و به بینوایان غذا می‌داد و دیگر فضایلی که اسلام به انجام آن تشویق نموده است، اما بیان کردند که این کارها به سبب کفر او به الله در آخرت سودی برای او نخواهد داشت؛ و برای آنکه او روزی نگفته که: پروردگارا گناهم را در روز قیامت ببخش.