عَنْ جَابِرٍ رضي الله عنه قَالَ:
أَتَى النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ رَجُلٌ فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ، مَا الْمُوجِبَتَانِ؟ فَقَالَ: «مَنْ مَاتَ لَا يُشْرِكُ بِاللهِ شَيْئًا دَخَلَ الْجَنَّةَ، وَمَنْ مَاتَ يُشْرِكُ بِاللهِ شَيْئًا دَخَلَ النَّارَ»
[صحيح] - [رواه مسلم]
المزيــد ...
از جابر رضی الله عنه روایت است که گفت:
مردی به نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم آمد و گفت: یا رسول الله، دو واجب کننده چه هستند؟. فرمود: «مَنْ مَاتَ لَا يُشْرِكُ بِاللهِ شَيْئًا دَخَلَ الْجَنَّةَ، وَمَنْ مَاتَ يُشْرِكُ بِاللهِ شَيْئًا دَخَلَ النَّارَ» یعنی: «هرکه در حالی بمیرد که چیزی را با الله شریک نیاورده وارد بهشت میشود و هرکه در حالی بمیرد که چیزی را با الله شریک آورده وارد دوزخ میشود».
صحیح است - به روایت مسلم
مردی از پیامبر صلی الله علیه وسلم دربارهٔ دو خصلتی پرسید که وارد شدن به بهشت و وارد شدن به دوزخ را واجب میکند؟ پیامبر صلی الله علیه وسلم به او چنین پاسخ داد: خصلتی که ورود به بهشت را واجب میسازد آن است که انسان در حالی بمیرد که تنها الله را عبادت میکند و چیزی را به او شریک نمیآورد. و خصلتی که دوزخ را واجب میسازد این است که انسان در حالی بمیرد که چیزی را به الله شریک میآورد و برای او در الوهیت (عبادت) و ربوبیت یا در نامها و صفاتش همتا و همانند قرار میدهد.