නබි වදන: සැබැවින්ම ඔහු කිසි දිනක 'මාගේ පරමාධිපතියාණනි, විනිශ්චය දිනයේ දී මාගේ වැරදි වලට මට සමාව දෙනු මැනව' යැයි පවසා සිටියේ නැත
عَنْ عَائِشَةَ رضي الله عنها قَالَتْ:
قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ، ابْنُ جُدْعَانَ كَانَ فِي الْجَاهِلِيَّةِ يَصِلُ الرَّحِمَ، وَيُطْعِمُ الْمِسْكِينَ، فَهَلْ ذَاكَ نَافِعُهُ؟ قَالَ: «لَا يَنْفَعُهُ، إِنَّهُ لَمْ يَقُلْ يَوْمًا: رَبِّ اغْفِرْ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 214]
المزيــد ...
ආඉෂා (රළියල්ලාහු අන්හා) තුමිය විසින් වාර්තා කරන ලදී:
"අහෝ අල්ලාහ්ගේ දූතයාණනි, ඉබ්නු ජුද්ආන් (නම් කෙකේ) "ජාහිලිය්යා" නම් අඥාන කාලයේ ඥාති සම්බන්ධකම් රකිමින්, දුප්පතුන්ට ආහාර සපයමින් සිටියේය. එය ඔහුට ප්‍රයෝජනවත් වන්නේ ද?" යැයි මම විමසුවෙමි. එතුමාණෝ: "ඔහුට ප්‍රයෝජනවත් වන්නේ නැත. සැබැවින්ම ඔහු කිසි දිනක 'මාගේ පරමාධිපතියාණනි, විනිශ්චය දිනයේ දී මාගේ වැරදි වලට මට සමාව දෙනු මැනව' යැයි පවසා සිටියේ නැත."
[පූර්ව සාධක සහිත හදීසයකි] - [ඉමාම් මුස්ලිම් එය වාර්තා කර ඇත] - [صحيح مسلم - 214]
නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමාණෝ අබ්දුල්ලාහ් ඉබ්නු ජුද්ආන් පිළිබඳ ව දන්වා සිටියහ. ඔහු ඉස්ලාමයට පෙර කුරෙයිෂ් ප්‍රධානින් අතරින් කෙනෙකු විය. ඔහුගේ යහපත් ක්‍රියාවන් සමහරක් විය. සැබැවින්ම ඔහු ඔහුගේ ඥාතීන් සමග සම්බන්ධකම් පැවැත්විය. ඔවුන් සමග උපකාර ශීලීව කටයුතු කළේය. දුප්පතුන්ට ආහාර සැපයීය. මෙලෙස ඉස්ලාමය උනන්දු කර ඇති වෙනත් ගුණ ධර්ම ද සිදු කළේය. එනමුත් සැබැවින්ම ඔහුගේ ක්‍රියාවන් ඔහුගේ මතුලොව ජීවිතයේ ඔහුට කිසිවිටෙක ප්‍රයෝජනවත් වන්නේ නැත. ඊට හේතුව ඔහු අල්ලාහ්ව ප්‍රතික්ෂේප කළ බැවින් සහ කිසිවිටෙක 'මාගේ පරමාධිපතියාණනි, විනිශ්චය දිනයේ මාගේ වැරදිවලට මට සමාව දෙනු මැනව' යැයි ඔහු පවසා නැති බැවිනි.
හදීසයේ හරය
- ඊමාන් හෙවත් දේව විශ්වාසයේ මහිමය පැහැදිලි කිරීම: සැබැවින්ම එය දැහැමි ක්‍රියාවන් පිළිගනු ලැබීමට කොන්දේසියකි.
- දේවත්වය ප්‍රතික්ෂේප කිරීමේ අභාග්‍යය පැහැදිලි කිරීම: සැබැවින්ම එය දැහැමි ක්‍රියාවන් නිෂ්ඵල කර දමන්නකි.
- දේවත්වය ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන් අල්ලාහ් හා විනිශ්චය දිනය විශ්වාස නොකරන බැවින් ඔවුන්ගේ ක්‍රියාවන් අවසන් දිනයේ දී ඔවුනට ප්‍රයෝජනවත් වන්නේ නැත.
- දේවත්වය ප්‍රතික්ෂේප කළ තත්ත්වයේ මිනිසා කළ ක්‍රියාවන් ඔහු ඉස්ලාමය වැළඳගත් විට ලියනු ලබන අතර ඒ සඳහා ප්‍රතිඵල ද පිරිනමනු ලැබේ.
ප්‍රවර්ග
අමතර
- නබි වදන: සැබැවින්ම ඔබ ආගම් ලත් ජනයා අතරින් පිරිසක් වෙත යන්නෙහිය. ඔබ ඔවුන් ඇරයුම් කරන පළමු කාරණාව ලෙස ‘ලා ඉලාහ ඉල්ලල්ලාහ්’ නැමදුමට සුදුස්සා අල්ලාහ් හැර වෙනත් දෙවියෙකු නැත’ යනුවෙන් සාක්ෂි දැරීම වෙත විය යුතුය.
- නබි වදන: අපි අල්ලාහ්ගේ දූතයාණන් (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) ඉදිරියේ වාඩිවී සිටි අතරවාරයේ දිනක් අප වෙත සුදෝ සුදු ඇඳුමකින් හා කළුවන් හිසකෙස් සහිත මිනිසෙකු උදා විය. ගමනක සළකුණක් හෝ ඔහු මත දැක ගන්නට නොවීය. අප අතරින් කිසිවකුත් ඔහුව හඳුනන්නේ ද නැත.
- නබි වදන: අහෝ මාගේ ගැත්තනි! සැබැවින්ම අසාධාරණය මා මතම මම තහනම් කර ගත්තෙමි. නුඹලා අතර ද එය තහනම් කරනු ලැබූවක් බවට පත් කළෙමි. එබැවින් නුඹලා අපරාධ නොකරනු. අහෝ මාගේ ගැත්තනි, මා කවර කෙනෙකුට යහමග පෙන්වූයේ ද ඔහු හැර නුඹලා සියලු දෙනාම මුළා වූවෝය. එබැවින් නුඹලා මගෙන් යහමග පතනු. මම නුඹලාට යහමග පෙන්වමි.
- නබි වදන: නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් අපරාධකරුට කල් දෙන්නේය. නමුත් ඔහුව ග්රහණය කළ විට ඔහුව අතහැර නොදමන්නේමය.
- නබි වදන: කවරෙකු හෝ සාස්තර කාරයෙකු වෙත පැමිණ ඔහුගෙන් යමක් විමසා පසුව ඔහුව ස්ථීර කරන්නේ ද දින හතළිහක සලාතය ඔහු වෙනුවෙන් පිළිගනු නොලබන්නේමය.
- නබි වදන: කරුණු පහක් මත ඉස්ලාමය ගොඩ නැගී ඇත.
- නබි වදන: කවරෙකු ඉස්ලාමය තුළ දැහැමි ලෙස කටයුතු කළේ ද ඔහු, අඥාන සමයේ සිදු කළ ක්‍රියාවන් හේතුවෙන් (වරදකරුවකු ලෙස) හසු කරනු නොලැබේ.