عن ابن عباس رضي الله عنهما : أن رسول الله صلى الله عليه وسلم لما بعث معاذا إلى اليمن قال له: "إنك تأتي قوما من أهل الكتاب، فليكن أولَ ما تدعوهم إليه شهادة أن لا إله إلا الله" -وفي رواية: "إلى أن يوحدوا الله-، فإن هم أطاعوك لذلك فأعلمهم أن الله افترض عليهم خمس صلوات في كل يوم وليلة، فإن هم أطاعوك لذلك فأعلمهم أن الله افترض عليهم صدقة تؤخذ من أغنيائهم فَتُرَدُّ على فقرائهم، فإن هم أطاعوك لذلك فإياك وكَرَائِمَ أموالِهم، واتق دعوة المظلوم فإنه ليس بينها وبين الله حجاب".
[صحيح] - [متفق عليه]
المزيــد ...

ابن عباس - رضى الله عنهما - روايت مى كند: هنگامى كه رسول الله - صلى الله عليه و سلم - معاذ را به سوى يمن فرستادند، به او فرمودند: "شما به سوى قومى مى رويد كه اهل كتاب هستند، پس اولين چيزى كه آنان را به سويش دعوت مى كنيد، شهادت "لا إله إلا الله" است"، در روايت ديگرى آمده: "تا اينكه الله را به يگانگى قبول کنند"، اگر این را از شما قبول و اطاعت كردند، پس به آنان ياد دهيد كه الله متعال بر آنان نمازهاى پنجگانه را در طول هر روز و شب واجب كرده است، اگر این را از شما قبول و اطاعت كردند، پس به آنان ياد دهيد كه الله متعال بر آنان زكات واجب كرده است كه از ثروتمندانشان گرفته مى شود و به نيازمندانشان برگردانده مى شود، اگر این را از شما قبول و اطاعت كردند، پس هرگز بهترين اموالشان را بر نداريد، و از دعای مظلوم بترسيد براى اينكه بين آن و بين الله متعال پرده اى وجود ندارد".
صحیح است - متفق علیه

شرح

پيامبر - صلى الله عليه و سلم - هنگامى كه معاذ بن جبل - رضى الله عنه - را به سوى قلمرو يمن براى دعوت به سوى الله متعال و آموزش مردم فرستادند، به وى برنامه اى دادند كه در مسير دعوت خود به كار ببرند، پس براى وى بيان نمودند كه در مقابل قومى از اهل علم و مناظره از يهود و نصارا قرار خواهند گرفت؛ بنابراين بايد آماده ى مناظره و رد شبه هاى آنان باشد، سپس بايد در دعوتشان شروع به مهمتر قبل از مهم كنند، و در مرحله ى اول مردم را به سوى اصلاح عقيده دعوت كنند؛ زيرا اين اساس و پايه است، پس اگر این را قبول و اطاعت كردند، به آنان امر كنيد كه نمازها را برپاى كنند؛ زيرا نماز بزرگترين واجبات بعد از توحيد است، پس اگر نمازها را برپا كردند به ثروتمندان آنان امر كنيد كه زكات اموالشان را به نيازمندانشان تحويل دهند؛ تا باعث دلدارى و تسلى براى آنان شود، و شكر گزارى براى الله متعال باشد، سپس به آنان هشدار داد كه از گرفتن بهترين اموالشان خوددارى كنند؛ زيرا زكات واجب در متوسط اموال است، سپس وى را به عدالت و ترک ستم تشويق كردند؛ تا اينكه مظلومى كه دعايش پذيرفتنى است بر عليه وى دعايى نكند.

ترجمه: انگلیسی فرانسوی اسپانیایی ترکی اردو اندونزیایی بوسنیایی روسی بنگالی چینی تجالوج الهندية الفيتنامية السنهالية الأيغورية الكردية الهوسا البرتغالية المليالم التلغو السواحيلية التاميلية البورمية التايلندية الألمانية اليابانية بشتو الأسامية الألبانية السويدية الأمهرية الهولندية الغوجاراتية الدرية
مشاهده ترجمه ها

فواید

  1. مشروعيت فرستادن دعوتگران براى دعوت به سوى الله متعال.
  2. شهادت "لا إله إلا الله" اولين واجب (در اسلام) است، و اولين امرى است كه بايد مردم را به آن دعوت كرد.
  3. معناى شهادت "لا إله إلا الله" توحيد الله متعال در عبادت ها، و ترک عبادت غير الله است.
  4. ممكن است انسان "لا إله إلا الله" را به زبان بياورد ولى معناى آن را نداند، يا معناى آن را بداند ولى به آن عمل نكند، مانند: حال اهل كتاب.
  5. خطاب قرار دادن انسان عالِم مانند خطاب قرار دادن انسان بى علم نيست: "شما به سوى قومى مى رويد كه اهل كتاب هستند".
  6. آگاه كردن در مورد اينكه انسان مخصوصاً دعوتگر بايد در امور دين خود داراى بينش باشد؛ تا بتواند از شبه هاى شبه گذاران رهايى پيدا كند، و اين به وسيله ى كسب علم امكان پذیر است.
  7. نماز بعد از شهادتين، از بزرگترين واجبات است.
  8. واجب بودن نمازهاى پنچگانه.
  9. نماز وتر واجب نيست.
  10. زكات بعد از نماز، واجب ترين اركان هاى اسلام است.
  11. دادن زكات به ثروتمندان جايز نيست.
  12. بيان كننده موردى از موارد زكات است، كه آن هم نيازمندان هستند، و جايز است (هنگام دادن زكات) به نيازمندان بسنده كرد، و واجب نيست كه همه موارد هشتگانه زكات را در برگيرد.
  13. بر اساس اين حديث بايد اهل هر مكانى زكات خود را در بين نيازمندان آن مكان توزيع كنند، اما اگر انتقال زكات به مكان ديگرى براى مصلحت معتبرى بود، اشكالى ندارد؛ مانند: نياز شديد در مكان ديگر، يا وجود نزديكان نيازمند، و مانند اين.
  14. دادن زكات به شخص كافر جايز نيست.
  15. گرفتن زكات از بين بهترين اموال جايز نيست، مگر با رضايت صاحبش باشد.
  16. حرام بودن گرفتن زكات از بين بهترين اموال، بلكه حتماً بايد از بين متوسط آن باشد.
  17. هشدار در مورد ستم كردن، و اينكه دعای مظلوم پذيرفتنى است اگر چه كه او گناهكار باشد.