عن ابن عباس رضي الله عنهما : أن رسول الله صلى الله عليه وسلم لما بعث معاذا إلى اليمن قال له: "إنك تأتي قوما من أهل الكتاب، فليكن أولَ ما تدعوهم إليه شهادة أن لا إله إلا الله" -وفي رواية: "إلى أن يوحدوا الله-، فإن هم أطاعوك لذلك فأعلمهم أن الله افترض عليهم خمس صلوات في كل يوم وليلة، فإن هم أطاعوك لذلك فأعلمهم أن الله افترض عليهم صدقة تؤخذ من أغنيائهم فَتُرَدُّ على فقرائهم، فإن هم أطاعوك لذلك فإياك وكَرَائِمَ أموالِهم، واتق دعوة المظلوم فإنه ليس بينها وبين الله حجاب".
[صحيح] - [متفق عليه]
المزيــد ...
د ابن عباس - رضي الله عنهما - څخه روایت دی کله چې رسول الله - صلی الله علیه وسلم- معاذ یمن ته ولیږه ورته یې وویل: ته د اهل کتابو یو قوم ته ورځې، نو لومړی هغه څه چې ته یې هغوی ته بلنه ورکوې پدې خبره ګواهي ورکول دي چې له الله پرته په حقه بل معبود نشته، او په بل روایت کې دي: د دې لپاره چې الله په یووالی ومني- نو که چیرته دوی پدې خبره کې ستا اطاعت وکړ، نو وروښایه چې الله تعالی پرې په ټوله شپه او ورځ کې پنځه وخته لمونځ فرض کړی دی، نو که چېرته دوی پدې خبره کې ستا اطاعت وکړ، نو وروښایه چې الله د دوی په مالونو کې په دوی باندې خیرات او زکات ایښی دی چې له مالدارانو به اخیستل کیږي او بیرته به فقیرانو ته ورکول کیږي، نو که چېرته دوی پدې خبره کې ستا اطاعت وکړ نو د هغوی له غوره مالونو - اخیستلو - څخه ځان وژغوره، او د مظلوم له ښیرا څخه ځان وساته، ځکه چې د هغه د ښیراوو او الله تعالی تر منځه کومه پرده نشته.
صحيح - متفق علیه دی ( بخاري اومسلم دواړو روایت کړی دی)
کله چې رسول الله صلی الله علیه وسلم معاذ بن جبل - رضي الله عنه - د یمن ولایت ته د الله لورې ته د بلنې ورکوونکي او ښوونکي په توګه ولیږه. نو هغه ته یې یو پلان ترسیم کړ تر څو پرې د دعوت پر مهال مخته لاړ شي، ورته یې وښودل چې هغه به د یهودو او نصاراو د داسې قوم سره مخ شي چې هغوی به د علم او استدلال خاوندان وي، نو باید چې مناظرې او شبهو ته یې د جواب ویلو لپاره چمتو والی ولري، بیا دې په بلنه کې لومړی په تر ټولو مهمې مسئلې باندې پیل وکړي او خلک دې لومړی د عقیدې سمون ته راوبلي، ځکه چې دا اساس دی، نو کله چې هغوی دېته غاړه کېښوده بیا دې ورته په لمانځه امر وکړي، ځکه چې لمونځ له توحید څخه وروسته تر ټولو لوی فرض دی، کله یې چې لمونځ ومانه، بیا دې د هغوی شتمنو ته امر وکړي تر څو د خپلو مالونو زکات د هغوی غریبانو ته ورکړي، د خواخوږۍ او الله تعالی ته د شکر ویستلو له مخې، بیا یې د هغوی د غوره مال له اخیستلو څخه منع کړ، ځکه واجب منځمهالی مال دی، بیا یې عدالت کولو او ظلم پرېښودلو ته وهڅاوه، د دې لپاره چې مظلوم ورته ښیرا و نه کړي، حال دا چې د مظلوم ښیرا قبلیدونکې ده.