حديث: زیرا او هرگز یک روز هم نگفت: پروردگارا گناهم را در روز قیامت ببخش

عَنْ عَائِشَةَ رضي الله عنها قَالَتْ:
قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ، ابْنُ جُدْعَانَ كَانَ فِي الْجَاهِلِيَّةِ يَصِلُ الرَّحِمَ، وَيُطْعِمُ الْمِسْكِينَ، فَهَلْ ذَاكَ نَافِعُهُ؟ قَالَ: «لَا يَنْفَعُهُ، إِنَّهُ لَمْ يَقُلْ يَوْمًا: رَبِّ اغْفِرْ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 214]

از عائشه رضی الله عنها روایت است که فرمود:
عرض کردم: یا رسول الله، فرزند جدعان در زمان جاهلیت، پیوند خویشاوندی را رعایت می کرد، و به فقرا غذا می داد، آیا این کار برای او سودمند خواهد بود؟ فرمود: «سودی به او نمی رساند، زیرا او هرگز یک روز هم نگفت: پروردگارا گناهم را در روز قیامت ببخش».
[صحیح] - [مسلم روایت کرده] - [صحیح مسلم - 214]

توضیح

پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم در مورد عبدالله بن جدعان که پیش از اسلام از رهبران قریش بود خبر داد، و از کار های نیک او این بود که: پیوند خویشاوندی را رعایت و با آنها به نیکی رفتار می کرد، به فقرا غذا می داد، و غیره کارهای با فضیلت را که اسلام به آن تشویق می کند انجام می داد، اینکه این اعمال او را در آخرت سودی ندارد؛ به علت کفر ورزیدن او به الله متعال، و اینکه برای یک روز هم نگفت که: پروردگارا گناهم را در روز قیامت ببخش.