พวกเราได้ทำการสัตยาบันต่อท่านเราะซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ว่าจะเชื่อฟังและปฏิบัติตามทั้งในยามทุกข์และในยามสุข ในสภาพที่เต็มใจและไม่เต็มใจ และอดทนต่อการถูกเลือกปฏิบัติ “จะมีบรรดาผู้นำในอนาคต พวกท่านรู้จักพวกเขาและพวกท่านปฏิเสธ (การฝ่าฝืนของพวกเขา) ผู้ใดที่รู้(และเกลียดชังการฝ่าฝืนของพวกเขา) เขาก็เป็นอิสระ (จากความรับผิดชอบของเขา) ผู้ใดปฏิเสธมัน เขาก็ปลอดภัย” และถ้าผู้ใดพอใจและปฏิบัติตามพวกเขา ศาสนาคือการตักเตือน “โอ้อัลลอฮ์ ใครก็ตามที่ได้รับมอบหมายให้มีอำนาจดูแลกิจการของประชาชาติของฉัน แล้วสร้างความยากลำบากให้กับพวกเขา ขอพระองค์จงสร้างความยากลำบากให้กับเขา และใครก็ตามที่ได้รับมอบหมายให้มีอำนาจดูแลกิจการของประชาชาติของฉัน แล้วได้ปฏิบัติต่อพวกเขาด้วยความอ่อนโยน ขอพระองค์จงมีความอ่อนโยนต่อเขา” “ไม่มีบ่าวคนใดที่อัลลอฮ์ทรงให้เขามีหน้าที่ปกครองกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง แล้วในวันที่เขาเสียชีวิตนั้น เขาเสียชีวิตในสภาพที่เขาทุจริตต่อผู้ที่อยู่ภายใต้การปกครองของเขา เว้นแต่อัลลอฮ์จะทรงห้ามสวรรค์สำหรับเขา” “ใครก็ตามที่ละทิ้งการเชื่อฟังและแยกตัวออกจากกลุ่มมุสลิม และจากนั้นเขาก็ตาย การตายของเขานั้นคือเหมือนการตายของคนในยุคก่อนอิสลาม ใครก็ตามที่มาหาพวกเจ้า ในขณะที่พวกเจ้ามีความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันด้วยการอยู่ภายใต้ผู้นำคนเดียว ซึ่งเขาผู้นั้นต้องการทำลายความเข้มแข็งของพวกเจ้าหรือมาทำให้ญะมาอะฮ์ของพวกเจ้าเกิดความแตกแยก ดังนั้น พวกเจ้าจงฆ่าเขาเสีย พวกเจ้าจงยำเกรงต่ออัลลอฮ์ จงฟังและปฏิบัติตาม แม้ทาสจากชาวเอธิโอเปียเป็นผู้นำพวกเจ้าก็ตาม และหลังจากฉัน พวกเจ้าจะได้เห็นความขัดแย้งอย่างรุนแรง ดังนั้นพวกเจ้าจงปฏิบัติตามซุนนะฮ์ของฉันและซุนนะฮ์ของบรรดาคอลีฟะฮ์ผู้ทรงธรรม “แท้จริงจะมีคนเห็นแก่ตัว(ผู้ปกครอง) และสิ่งต่างๆ ที่พวกเจ้ารับไม่ได้” พวกเขาถามว่า “โอ้ท่านเราะซูลุลลอฮ์ แล้วท่านจะใช้ให้พวกเราทำอย่างไร?” ท่านตอบว่า “ทำหน้าที่ที่วาญิบเหนือพวกเจ้า และขอต่ออัลลอฮ์ทรงประทานสิ่งที่เป็นสิทธิของพวกเจ้า “พวกเจ้าจงเชื่อฟังและทำตามเถิด แท้จริงบนพวกเขา คือสิ่งที่พวกเขาได้รับภาระไว้ และบนพวกเจ้า คือสิ่งที่พวกเจ้าได้รับภาระไว้” พวกเจ้าทั้งหลายมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ และเขาจะถูกสอบสวนเกี่ยวกับการปฎิบัติหน้าที่ของเขา แท้จริงจะมีความวุ่นวายเกิดขึ้น พึงรู้เถิดว่าจะเกิดความวุ่นวายขึ้นเมื่อเกิดแล้วผู้ที่นั่งอยู่เฉย ๆ จะดีกว่าผู้ที่เดินเข้าไปเกี่ยวข้อง และผู้ที่เดินจะดีกว่าผู้ที่รีบเร่งไปหา