بروز رسانی: الله متعال فرموده اند: اى ابن آدم انفاق كن، بر تو نيز انفاق مى شود.
عن أبي هريرة عبدالرحمن بن صخر الدوسي رضي الله عنه مرفوعاً: .«قال الله تعالى: أنفق يا ابن آدم ينفق عليك».
[صحيح] - [متفق عليه]
المزيــد ...
ابوهريره عبدالرحمن بن صخر الدوسى - رضى الله عنه - روايت كرده كه: "الله متعال فرموده اند: اى ابن آدم انفاق كن، بر تو نيز انفاق مى شود".
صحیح است - متفق علیه
انفاق كن، بر تو نيز انفاق مى شود، يعنى: با انفاق مال و خرج كردن از فقير شدن نترس، و بخيل مباش، زيرا اگر بر غير خويش انفاق و بخشش كردى، الله متعال بر تو نيز انفاق و بخشش خواهد كرد، آنچه كه در نزد شماست به پايان مى رسد و آنچه كه در نزد الله وجود دارد و باقى خواهد ماند، و اين حديث هم معناى اين كلام الله متعال است: "وما أنفقتم من شيء فهو يخلفه"، يعنى: آنچه كه شما از هر چيزى انفاق و بخشش مى كنيد، الله آن را به شما باز مى گرداند". و اين دربردارنده ی تشويق براى انفاق كردن در راه هاى خير، و مژده اى براى بازگرداندن آن با فضل و بخشش الهى است.
از نکات این حدیث
- انفاق كردن سببى براى افزايش رزق است.
- بخشش الله متعال براى بنده ی خويش، به اندازه ی بخشش بنده به فقيران و نيازمندان است.
- گنجينه هاى الله متعال مالامال هستند و به پايان نمى رسند، و الله بخشنده است، و آنها را از ترس انفاق و بخشش نگه نمى دارد.
طبقه بندی ها
بیشتر
- بروز رسانی: هرگاه شخص (مسلمان) به نيت اجر و پاداش بر اهل و خانواده ی خود انفاق كند، نفقه ی او صدقه محسوب می شود.
- بروز رسانی: هرکس يک وجب از زمين را به ناحق تصاحب کند، روز قيامت همين يک وجب از هفت زمين به دور گردنش پيچيده می شود.
- بروز رسانی: طبق عُرف از مالش به اندازه ای که برای تو و فرزندانت کافی باشد بردار.
- بروز رسانی: دست بالا بهتر از دست پايين است؛ دست بالا همان دست بخشنده و دست پايين، دست درخواست کننده (گيرنده) است.
- بروز رسانی: ای رسول خدا، نمی توانم نسبت به فرزندانم از ابوسلمه بی تفاوت باشم و رهای شان کنم؛ آيا به خاطر خرجی و نفقه ای که به آنها بدهم، پاداش می يابم؟ فرمود: «بله؛ پاداشِ خرجی و نفقه ای که به آنان می دهی، به تو می رسد».
- بروز رسانی: ديناری در راه الله انفاق می کنی؛ ديناری در راه آزاد کردن برده ای می بخشی؛ ديناری به بينوايی صدقه می دهی و ديناری خرجِ خانواده ات می کنی؛ در اين ميان پاداش نفقه ای که به خانواده ات داده ای، از همه بزرگ تر (و بيشتر) است.
- بروز رسانی: زمان به صورتِ اصلی اش، مانندِ روزی درآمده که الله متعال آسمان ها و زمين را آفريد؛ هر سال، دوازده ماه می باشد و چهار ماهِ آن حرام است: ذوالقعده، ذوالحجه و محرّم که پُشتِ سرِ هم قرار دارند و رجبِ «مُضَر».