មានគេសួរ អាណាស អំពីរបៀបសូត្ររបស់ណាពី ﷺ។ គាត់បានឆ្លើយថា៖ លោកសូត្របង្អូសសំឡេង។ ពិតណាស់ មានគេសួរលោកស្រីពីរបៀបសូត្ររបស់ណាពី ﷺ។ “ពិតប្រាកដណាស់ ពួកអ្នករាល់គ្នាកំពុងតែសន្ទនាជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់របស់ខ្លួន។ ហេតុនេះ ចូរពួកអ្នកកុំធ្វើឲ្យប៉ះពាល់(រំខាន)ដល់គ្នា រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ លោកបានឲ្យពួកយើងសូត្រគម្ពីរគួរអានគ្រប់ពេលទាំងអស់ ដរាបណាមិនមានជូនុប។ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរពួកអ្នកនិយាយថា៖ ពួកយើងបានឮហើយ ហើយពួកយើងប្រតិបត្តិតាមហើយ។ បពិត្រព្រះជាម្ចាស់របស់ពួកយើង! សូមទ្រង់មេត្ដាអភ័យទោសឱ្យពួកយើងផង។ ហើយចំពោះទ្រង់តែមួយគត់ជាកន្លែងវិលត្រឡប់”។ មានអាយ៉ាត់មួយនៅគម្ពីររបស់ពួកអ្នកដែលពួកអ្នកសូត្រវា ប្រសិនបើអាយ៉ាត់នោះត្រូវបានគេបញ្ចុះមកលើពួកយើងជាពួកយូដាវិញ ពួកយើងប្រាកដជាយកថ្ងៃនោះ ធ្វើជាថ្ងៃបុណ្យជាមិនខាន។ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានបញ្ចុះអាយ៉ាត់៖ “ហើយជនណាដែលមិនកាត់សេចក្ដីតាមអ្វីដែលអល់ឡោះបានបញ្ចុះមក ពួកទាំងនោះ គឺជាពួកដែលគ្មានជំនឿ”។ “កូនសោនៃប្រការអាថ៌កំបាំងមានប្រាំ៖ “តើពួកអ្នកចាត់ទុកការផ្គត់ផ្គង់ទឹកដល់ពួកអ្នកធ្វើហាជ្ជី និងការថែទាំម៉ាស្ជិតអាល់ហារ៉មស្មើនឹងអ្នកដែលមានជំនឿលើអល់ឡោះ និងថ្ងៃបរលោក” [អាត់តាវហ្ពះ:១៩] រហូតដល់ចប់អាយ៉ាត់។ រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ លោកតែងងូតទឹកសម្អាតកាយពីជូនុបដោយប្រើទឹកមួយសក និងយកវូហ្ទុដោយប្រើទឹកមួយមុទ។ ខ្ញុំបានឃើញរ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ លោកបត់ជើងតូច។ បន្ទាប់មក លោកយកទឹកវូហ្ទុ ហើយលោកបានជូតលើស្បែកជើងឃ្លុបទាំងពីររបស់លោក។ ពិតណាស់ណាពី ﷺ កាលណាលោកសឡាតស៊ូពុសរួច លោកអង្គុយនៅកន្លែងសឡាតរបស់លោក រហូតដល់ថ្ងៃរះខ្ពស់។ “ចូរពួកអ្នកកុំរារាំងទាសីរបស់អល់ឡោះទាំងឡាយពីម៉ាស្ជិត។ ក៏ប៉ុន្តែ ចូរឲ្យពួកនាងចាកចេញទៅដោយខ្លួនមិនមានក្លិនក្រអូប”។ “នៅពេលនរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកអ្នកចូលម៉ាស្ជិត ចូរឲ្យគេឲ្យសាឡាមលើណាពី ហើយចូរឲ្យគេសូត្រថា៖ “اللَّهُمَّ افْتَحْ لِي أَبْوَابَ رَحْمَتِكَ”។ “ជនណាដែលប្រតិបត្តិសឡាតដូចការសឡាតរបស់ពួកយើង តម្រង់ទៅកាន់គិបឡាត់របស់ពួកយើង និងទទួលទានសត្វសំឡេះរបស់ពួកយើង ជននោះគឺជាជនមូស្លីមដែលទទួលបាននូវការធានាសុវត្ថិភាពពីអល់ឡោះ និងការធានាសុវត្ថិភាពពីអ្នកនាំសាររបស់ទ្រង់។ ហេតុនេះ ចូរពួកអ្នកកុំក្បត់អល់ឡោះចំពោះអ្នកដែលទទួលបានការធានាសុវត្ថិភាពអំពីទ្រង់។ ខ្ញុំធ្លាប់បានឃើញរ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ លោកឲ្យសាឡាមទៅខាងស្តាំ និងទៅខាងឆ្វេង រហូតដល់ខ្ញុំឃើញថ្ពាល់សរបស់លោក។ “ជាការពិតណាស់ ខ្ញុំបម្រើអល់ឡោះបានធ្វើការប្រតិបត្តិសឡាតនូវសឡាតមួយ ប៉ុន្តែអ្វីដែលត្រូវបានកត់ត្រាសម្រាប់រូបគេពីការសឡាតនោះ គឺមានតែមួយភាគដប់ មួយភាគប្រាំបួន មួយភាគប្រាំបី មួយភាគប្រាំពីរ មួយភាគប្រាំមួយ មួយភាគប្រាំ មួយភាគបួន មួយភាគបី ឬពាក់កណ្តាលនៃសឡាតនោះប៉ុណ្ណោះ”។ “ចូរពួកអ្នកបង្រៀនអ្នកជិតស្លាប់នៃពួកអ្នកនូវពាក្យ “لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ”(គ្មានទេព្រះជាម្ចាស់ដែលត្រូវគោរពសក្ការៈដ៏ពិតប្រាកដ លើកលែងតែអល់ឡោះ)។ “ប្រសិនបើអ្នកទាំងពីរចង់បាន ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នកទាំងពីរ។ គ្មានសំណាងទទួលបានទ្រព្យបរិច្ចាគឡើយចំពោះអ្នកមាន ហើយក៏គ្មានសំណាងទទួលបានទ្រព្យបរិច្ចាគនោះដែរអ្នកដែលមានកម្លាំងពេញលេញអាចរកស៊ីបាន”។ “ចូរពួកអ្នកបំពេញជួរទីមួយ។ បន្ទាប់មក ជួរដែលនៅបន្ទាប់។ ប្រសិនបើមានចន្លោះ ចូរទុកវានៅជួរចុងក្រោយ”។ “នៅពេលដែលគេអ៊ីក៏ម៉ាត់សឡាត គឺគ្មានសឡាតផ្សេងក្រៅពីសឡាតដែលជាកាតព្វកិច្ចឡើយ”។ “ចូរឈប់ធ្វើបែបនេះទៅ ព្រោះវាជាទង្វើដែលគួរឱ្យស្អប់ខ្ពើមណាស់”។ ពិតណាស់ណាពី ﷺ លោកបានសរសេរសារទៅកាន់ស្តេចគីសរ៉ ស្តេចក័យសើរ ស្តេចណាជើស្ហ៊ី និងទៅកាន់រាល់អ្នកដែលកាន់កាប់អំណាចទាំងឡាយ ដោយអំពាវនាវស្តេចទាំងនោះទៅកាន់អល់ឡោះជាម្ចាស់ “ឱអល់ឡោះជាម្ចាស់! តាមពិត ខ្ញុំគ្រាន់តែជាមនុស្សធម្មតាម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ ហេតុនេះ បុរសណាក៏ដោយក្នុងចំណោមអ្នកមូស្លីមដែលរូបខ្ញុំបានជេរប្រមាថ ឬដាក់បណ្តាសាគេ ឬវាយគេនឹងរំពាត់ សូមទ្រង់មេត្តាចាត់ទុកប្រការទាំងនោះជាហ្សាកាត់ និងជាក្តីមេត្តាករុណាសម្រាប់រូបគេផងចុះ”។ ក្រុមគ្រួសាររបស់ណាពីមូហាំម៉ាត់ ﷺ មិនដែលទទួលទានអាហារបានឆ្អែតពីរពេលក្នុងមួយថ្ងៃឡើយ លើកលែងតែអាហារមួយពេលក្នុងចំណោមនោះ គឺផ្លែល្មើ។ តាំងពីមកដល់ក្រុងម៉ាទីណះមក ក្រុមគ្រួសាររបស់ណាពីមូហាំម៉ាត់ ﷺ មិនដែលទទួលទានអាហារធ្វើពីស្រូវបាឡេបានឆ្អែតចំនួនបីយប់ជាប់ៗគ្នាឡើយ រហូតដល់លោកទទួលមរណភាព។ ពូកសម្រាន្តរបស់រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ គឺធ្វើពីស្បែកសត្វ ហើយញាត់បំពេញដោយសរសៃធាងល្មើ។ នៅពេលដែលរ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ ទទួលមរណភាព លោកមិនបានបន្សល់ទុកនូវមួយទៀរហាំ ឬមួយទីណើរ ឬទាសាទាសី ឬក៏អ្វីមួយនោះឡើយ លើកលែងតែសេះទេសពណ៌សរបស់លោក អាវុធ ហើយនិងដីមួយកន្លែងដែលលោកដាក់វាជាទ្រព្យបរិច្ចាគប៉ុណ្ណោះ។ “ឱពីឡាល! សូមអ្នកប្រាប់ខ្ញុំពីទង្វើមួយដែលអ្នកបានសាងនៅក្នុងសាសនាអ៊ីស្លាមដែលអ្នកសង្ឃឹមបំផុតចំពោះវា រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ លោកមិនប្រយុទ្ធនឹងក្រុមណាមួយជាដាច់ខាត រហូតទាល់តែលោកអំពាវនាវពួកគេ(ជាមុនសិន)។ “អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ មនុស្សបីប្រភេទដែលយើងនឹងឈ្លោះជាមួយពួកគេនៅថ្ងៃបរលោកគឺ “ចូរពួកអ្នកកុំដាក់បណ្តាសាគាត់អី។ សូមស្បថនឹងអល់ឡោះ! ខ្ញុំដឹងថា គាត់ពិតជាស្រឡាញ់អល់ឡោះ និងអ្នកនាំសាររបស់ទ្រង់មែន”។ “តើពួកអ្នកចង់ឲ្យខ្ញុំប្រាប់ពីទង្វើដែលមានឋានៈល្អជាងការបួស ការសឡាត និងការបរិច្ចាគទានដែរឬទេ”? “តើខ្ញុំមិនបានប្រាប់ពួកអ្នកពីមនុស្សដែលល្អបំផុត និងមនុស្សដែលអាក្រក់បំផុតក្នុងចំណោមអ្នកទេឬ”? “អ្នកដែលមិនចេះដឹងគុណមនុស្ស គេក៏មិនដឹងគុណអល់ឡោះដែរ”។ “ជាការពិតណាស់ រូបខ្ញុំមិនត្រូវបានគេតែងតាំងមកជាអ្នកប្រទេចផ្តាសានោះឡើយ។ តាមពិត រូបខ្ញុំត្រូវបានគេតែងតាំងមកដើម្បីជាក្តីមេត្តាករុណាប៉ុណ្ណោះ”។ “ក្នុងពេលដែលខ្ញុំកំពុងដើរ ខណៈនោះ ខ្ញុំបានឮសំឡេងមួយពីលើមេឃ។ ខ្ញុំក៏ងើយមើលទៅលើ ស្រាប់តែឃើញម៉ាឡាអ៊ីកាត់ដែលធ្លាប់បានមកជួបខ្ញុំនៅឯរូងភ្នំហ៊ីរ៉កនោះ “ចូរអ្នកកោតខ្លាចអល់ឡោះទោះបីជាអ្នកស្ថិតនៅទីណាក៏ដោយ។ ចូរអ្នកធ្វើអំពើល្អបន្ទាប់ពីធ្វើអំពើអាក្រក់រួចដើម្បីលុបលាងនូវអំពើអាក្រក់នោះ។ ហើយចូរអ្នកប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយមនុស្សដោយសីលធម៌ល្អ”។ “ជនណាទៅជួបនឹងអល់ឡោះជាម្ចាស់ដោយមិនបានធ្វើស្ហ៊ីរិកចំពោះទ្រង់នឹងអ្វីមួយទេនោះ កំហុសឆ្គង(បាបកម្ម)ដែលរូបគេមានមិនអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់អ្វីដល់រូបគេឡើយ។ ហើយជនណាបានស្លាប់ ខណៈដែលរូបគេបានធ្វើស្ហ៊ីរិកចំពោះទ្រង់នោះ ប្រការល្អ(ទង្វើកុសល)ដែលរូបគេមានមិនអាចផ្តល់ផលប្រយោជន៍អ្វីដល់រូបគេឡើយ”។ “ឈាម(អាយុជីវិត)របស់អ្នកមូស្លីមមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឡើយ លើកលែងតែដោយ(ការប្រព្រឹត្ត)ប្រការមួយក្នុងចំណោមប្រការទាំងបី “ចូរពួកអ្នកប្រគល់ទ្រព្យមរតកដល់អ្នកដែលមានសិទ្ធិទទួល ហើយអ្វីដែលនៅសល់ គឺសម្រាប់បុរសជាសាច់ញាតិជិតបំផុត”។