Ҳадис: Дӯзах бо шаҳватҳо иҳота шудааст ва биҳишт бо нохӯшояндҳо
عن أبي هريرة رضي الله عنه أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال:
«حُجِبَتِ النَّارُ بِالشَّهَوَاتِ، وَحُجِبَتِ الْجَنَّةُ بِالْمَكَارِهِ».
[صحيح] - [رواه البخاري] - [صحيح البخاري: 6487]
المزيــد ...
Аз Абуҳурайра (Худованд аз ӯ розӣ бод) ривоят аст, ки Паёмбар (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) фармуд:
"Дӯзах бо шаҳватҳо иҳота шудааст ва биҳишт бо нохӯшояндҳо".
[صحيح] - [رواه البخاري] - [Саҳеҳ Бухорӣ - 6487]
Паёмбар (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) баён фармуданд, ки дӯзах бо чизҳое иҳота шудааст, ки нафси инсон ба он майл дорад, монанди корҳои ҳаром ва кӯтоҳӣ дар анҷоми воҷибот. Бинобар ин ҳар касе пайравӣ аз ҳаво ва нафси худ кунад сазовори дӯзах мегардад, Биҳишт бо чизҳое иҳота шудааст, ки нафси инсониро аз он хӯш намеояд, ба монанди сабр дар анҷоми амалҳо ва даст кашидан аз ҳаром. Пас ҳар касе талош варзад то худро аз он боздорад, сазовори дохил шудан ба биҳишт мегардад.
Аз фоидаҳои ҳадис
- Яке аз сабабҳои воқеъ шудан дар шаҳватҳо, зебо ҷилва додани амалҳои зишту мункар аз ҷониби шайтон аст, то нафси инсон ба он бештар майл кунад.
- Фармони дурӣ аз ҳавову ҳавасҳое, ки шариат ҳаром гардонидааст, зеро он роҳе аст ба сӯи ҷаҳаннам, ва сабр бар сахтиҳо, ки он роҳе ба сӯи биҳишт аст.
- Фазилати ҷиҳод бо нафс, ва талош дар анҷоми ибодатҳо ва сабр бар сахтӣ ва машаққатҳое, ки атрофи ибодатҳоро фаро гирифтаанд.
Дастабандишудаҳо
Бештар
- Ҳадис: Ҳаркӣ дар ҳоле ба дидори Аллоҳ биравад, ки чизеро ба Ӯ шарик наёварда бошад, ба биҳишт ворид мешавад, ва ҳаркӣ дар ҳоле ба дидори Аллоҳ биравад, ки ба Ӯ ширк оварда бошад, ба дӯзах ворид мешавад
- Ҳадис: Ҳар кӣ барои ман миёни риш ва бурут (яъне даҳонашро) ва миёни ду пой (яъне шармгоҳашро) кафолат диҳад (ки ба он ду муртакиби гуноҳ намешавад), ман барояш биҳиштро кафолат медиҳам
- Ҳадис: Биҳишт ба шумо наздиктар аз банди кафшҳоятон аст ва дӯзах низ монанди он
- Ҳадис: Намозҳои панҷгона, аз ҷумъа то ҷумъаи дигар ва аз рамазон то рамазони дигар ва дар ҳоли дурӣ аз кабоир, кафорати гуноҳони байни онҳо мегардад
- Ҳадис: Мардоне ҳастанд, ки ба ноҳақ ба моли Худо даст мезананд, пас барои онҳо рӯзи қиёмат оташи ҷаҳаннам аст
- Ҳадис: Мурдагонро носазо нагӯед, зеро онҳо ба сазои аъмолашон расидаанд
- Ҳадис: Барои як мусалмон ҷоиз нест бештар аз се рӯз бо бародари мусулмонаш қаҳрӣ бимонад, вақте бо ҳам вомехуранд аз ҳамдигар рӯй мегардонанд ва беҳтарини онҳо ҳамон аст, ки бо салом гуфтан оғоз мекунад