حدیث: په رحم کوونکو - انسانانو - رحم کوونکی - ذات - رحم کوي، تاسو دځمکې په خلکو رحم وکړئ، نو په اسمان کې - ذات - به پر تاسو رحم وکړي.
عن عبد الله بن عمرو رضي الله عنهما يبلغ به النبي صلى الله عليه وسلم : «الرَّاحمون يرحَمُهمُ الرحمنُ، ارحموا أهلَ الأرضِ، يرحمْكم مَن في السماءِ».
[صحيح] - [رواه أبو داود والترمذي وأحمد]
المزيــد ...
له عبد الله بن عمرو - رضي الله عنهما - څخه روایت دی، هغه - د سند په لحاظ - دا خبره تر رسول الله -صلی الله علیه وسلم - رسولې ده: په رحم کوونکو - انسانانو - رحم کوونکی - ذات - رحم کوي، تاسو د ځمکې په خلکو رحم وکړئ، نو په اسمان کې - ذات - به پر تاسو رحم وکړي.
صحيح - ترمذی روایت کړی دی
«الراحمون» هغه څوک چې د ځمکې په خلکو له انسانانو او حیواناتو ترحم ، نیکي او زړه خوږی کوي «يرحمهم الرحمن» نو رحمن - ذات به پرې رحم وکړي. ترحم له رحمت څخه اخیستل شوی پدې معنا چې نیکي به ورسره وکړي، او پرې مهربانه به شي ځکه سزا د عمل له جنس څخه ده، «ارحموا من في الأرض» تاسو د ځمکې په خلکو رحم وکړئ، په عامه بڼه یې ذکر کړل تر څو هر ډول مخلوق ته شامل شي، نو رحم به کوي په نیک، فاجر، حیواناتو او مرغانو «يرحمكم من في السماء» یعنې هغه ذات چې په اسمان کې دی پر تاسو به رحم وکړي، او د دې تاویل روا ندی چې له (من فی السماء) څخه موخه یې پادشاهي او داسې نور دي، ځکه پر مخلوقاتو د الله -تعالی- پورته والی په قرآن، سنت او د امت په اجماع سره ثابت دی، او زمونږ له وینا «الله في السماء» څخه مو هدف دا ندی چې اسمان هغه راګیر کړی دی او یا هغه یې دننه دی، پورته دی الله -تعالی- له دې څخه، بلکه «في» د «على» په معنا دی(۱)، یعنې د اسمان د پاسه د ټولو مخلوقاتو نه پورته.
د حديث له ګټو څخه
- رحم کول د قرآن او سنت د پیروۍ پورې مقید دي، نو د حدودو نافذول او د الله د حرمت انتقام اخیستل د رحمت سره په ټکر کې ندي.
- الله په آسمان کې د ټولو مخلوقاتو څخه پورته دی.
- الله - تعالی - ته د رحمت د صفت ثبوت.
ډلبندیانې
نور
- حدیث: که یو سړی د خپل ورور سره مینه ولري، نو هغه دې خبر کړي چې مینه ورسره لري.
- حدیث: الله - جل جلاله - غیرت کوي، او د الله -جل جلاله- غیرت دا دی چې یو څوک هغه څه وکړي چې الله تعالی ترې منع کړی دی.
- حدیث: چا چې - پدې خبره - ګواهي ورکړه چې نشته دی په حقه سره معبود مګر یوازې الله دی، شریک نه لري او محمد د الله بنده او رسول دی، او عیسی د الله بنده او رسول دی، او د هغه - کلمه - (په کلمه د کن سره پیدا شو)، او د هغه له روح ( د الله تعالی د طرفه) څخه دی، او دا چې جنت حق او اور(دوزخ) حق دی، الله به یې جنت ته ننباسي که هر عمل یې کړی وي.
- حدیث: پنځه ګوني لمونځونه، یوه جمعه تر بلې او یو رمضان تر بل پورې هغه ګناهونه بخښي چې د دوی تر منځه شوي وي پدې شرط چې له کبیره ګناهونو ځان وساتل شي.
- حدیث: الله تعالی دې په هغه سړي رحم وکړي چې رویه یې نیکه وي کله چې څه خرڅوي، یا یې اخلی او یا څه غواړي.
- حدیث: یو سړی و چې خلکو ته به یې قرض ورکاوه، او خپل سړي ته به یې وییل: کله چې د قرض دار پسې ورغلې او څه یې نه درلودل نو ورته ترې تېر شه، کیدای شي الله تعالی مونږ ته - زمونږ له ګناهونو - راتېر شي، نو - دا سړی - چې کله د الله تعالی سره مخ شو، الله تعالی ورته - له ګناهونو څخه تېر شو (بخښنه یې ورته وکړه).
- حدیث: الله تعالی نیکۍ او بدۍ لیکلي دي، بیا یې د دې په اړه وضاحت ورکړ، چا چې د نیک عمل اراده وکړه خو ویې نه کړ، الله تعالی یې خپل ځان سره پوره نیکي لیکي، او که چیرته یې اراده وکړه او بیا یې پرې عمل وکړ الله تعالی یې ورته لس چنده تر اوه سوه چنده او څو چنده زیات - ثواب - لیکي.