حدیث: څوک چې تاسو ته راشي او تاسو ټول په یو سړي راغونډ وئ، او غواړي چې ستاسو یووالی وویشي یا ستاسو ډله خپره کړي، نو هغه ووژنئ.
عن عرفجة رضي الله عنه قال: سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول: "من أتاكم وأمرُكُم جَمِيْعٌ على رجل واحد، يُريد أن يَشُقَّ عَصَاكُم، أو يُفَرِّقَ جَمَاَعَتَكُم، فاقتُلُوهُ".
[صحيح] - [رواه مسلم]
المزيــد ...
له عرفجة - رضي الله عنه - څخه روایت دی فرمایي: چې ما له رسول الله - صلی الله علیه وسلم - څخه اوریدلي دي چې وییل یې: " څوک چې تاسو ته راشي او تاسو ټول په یو سړي راغونډ وئ، او غواړي چې ستاسو یووالی وویشي یا ستاسو ډله خپره کړي، نو هغه ووژنئ".
صحيح - مسلم روايت کړی دی
د دې حدیث مضمون د باغیانو سره د جګړې په اړه دی او هغه څوک چې غواړي د مسلمانانو یووالی د دوی له اتفاق او پر یو امام له راټولیدو وروسته سره جلا کړي، لدې حدیث څخه دا فایده هم اخیستل کیږي چې کله مسلمانان په یو خلیفه سره راټول شوي وي بیا ورته یو څوک راشي او غواړي چې همغه خلیفه یا امام یې عزل کړي چې دوی ټول یې په امامت سره یوه خوله دي، نو پر دوی واجب دی چې هغه ودروي اګر که د هغه په وژلو هم وي، تر څو یې شر دفع او د مسلمانانو د وینو د توییدو مخنیوی وشي.
د حديث له ګټو څخه
- د مسلمانانو حاکم ته د سمعې او طاعت واجبوالی، او په وړاندې یې د بغاوت حراموالی.
- چا چې په هغه امام خروج وکړ چې د مسلمانانو یووالی پرې ساتلی و، نو د هغه وژل واجب دي، که څه هم د شرافت او نسب له اړخه ډیر معتبر وي.
- په دې حدیث کې ظاهراً دا راغلي دي چې که چیرته باغي یو وي یا ډله، نو هغوی به وژل کیږي، خو که ډلې چیرته نفوذ او ملاتړي درلودل او د یو دلیل د تاویل له مخې یې افرادو خروج کړی وو نو هغوی باغیان دي، خو که چیرته یې تاویل نه درلوده او غوښتل یې چې واک په خپله ولکه کې واخلي، نو حکم یې د قطاع طریقو(هغه خلک چې لیارو کې کښیني او خلک شکوي) دی.
- په اتفاق او اتحاد ټینګار او د بې اتفاقۍ او اختلاف ممانعت.
ډلبندیانې
نور
- حدیث: رسول الله صلی الله علیه وسلم سره مونږ پدې بیعت وکړ چې په سختۍ او اسانۍ، خوښۍ او ناخوښۍ کې به ورڅخه اورو او پيروي به یې کوو، او پدې که چیرته پر مونږ بل چاته ترجیح ورکړل شو (نو عکس العمل به نه ښایو) او پر دې چې د چارواکو (حاکمانو) سره د قدرت په سر مخالفت ونکړو.
- حدیث: پر تاسې به امیران وګمارل شي، نو تاسې به یې - خبرې - منئ او یا به یې ردوئ، نو چا چې د هغوی - د شریعت خلاف کړنې - په زړه کې بدې وګڼلې نو هغه براءت وموند، او چا چې د هغوی کړنې په ژبې او لاس سره منع کړې نو هغه نجات وموند، خو که څوک پرې خوښ و او د هغوی پیروي یې وکړه، هغوی وویل: ای د الله رسوله، آیا ورسره ونه جنګیږو، ویې ویل: نه، تر څو چې په تاسو کې لمونځونه ودروي.
- حدیث: هیڅ یو بنده نشته چې الله د ولس د چارو سرپرستي ورتر غاړي کړي، او د مړینې په ورځ مړ شي، او دی د خپل ولس سره دوکه کوونکی وي؛ مګر دا چې الله به پرې جنت حرام کړي.
- حدیث: څوک چې له اطاعت څخه ووت، او ټولی یې پرېښوده او بیا مړ شو، نو مرګ یې د جاهلیت مرګ دی، او څوک چې د داسې یو بیرغ لاندې وجنګیده چې برخلیک یې نه و معلوم یوازې د خپلوانو او قوم په خاطر توریدلی و، یا دا چې تعصب ته یې بلنه کوله، او یا یې ملاتړ د تعصب له مخې و، بیا مړ شو، نو مرګ یې د جاهلیت دی.