عن أبي هريرة رضي الله عنه أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال:
«أَتَدْرُونَ مَا الْغِيبَةُ؟»، قَالُوا: اللهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ، قَالَ: «ذِكْرُكَ أَخَاكَ بِمَا يَكْرَهُ»، قِيلَ: أَفَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ فِي أَخِي مَا أَقُولُ؟ قَالَ: «إِنْ كَانَ فِيهِ مَا تَقُولُ فَقَدِ اغْتَبْتَهُ، وَإِنْ لَمْ يَكُنْ فِيهِ فَقَدْ بَهَتَّهُ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 2589]
المزيــد ...
ਅਬੂ ਹੁਰੈਰਹ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ ਤੋਂ ਰਿਵਾਇਤ ਹੈ ਕਿ ਨਬੀ ਕਰੀਮ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵੱਸੱਲਮ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ:
«ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਕਿ ਗ਼ੀਬਤ ਕੀ ਹੈ?» ਉਨ੍ਹਾਂ (ਸਹਾਬਾ) ਨੇ ਕਿਹਾ: "ਅੱਲਾਹ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਰਸੂਲ ਬੇਸ਼ੱਕ ਅਧਿਕ ਜਾਣਕਾਰ ਹਨ।" ਫਿਰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ:، "ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਭਾਈ ਦਾ ਉਸ ਵਿੱਚ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਨਾ।" ਫਿਰ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ: "ਜੇ ਉਹ ਮੇਰੇ ਭਾਈ ਵਿੱਚ ਉਹ ਗੱਲ ਹੋਵੇ ਜੋ ਮੈਂ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹਾਂ?" ਤਾ ਨਬੀ ਕਰੀਮ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵੱਸੱਲਮ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ: "ਜੇ ਉਹ ਉਸ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ ਜੋ ਤੂੰ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੂੰ ਉਸ ਦੀ ਗ਼ੀਬਤ ਕਰ ਚੁੱਕਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਜੇ ਉਹ ਉਸ ਵਿੱਚ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਤੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਬਹੱਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ (ਇਹ ਝੂਠੀ ਬੁਰਾਈ ਹੈ)।"
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم - 2589]
ਨਬੀ ਕਰੀਮ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵੱਸੱਲਮ ਗ਼ੀਬਤ ਦੀ ਹਕੀਕਤ ਨੂੰ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਮਨਹੂਸ ਹੈ। ਇਹ ਹੈ: ਕਿਸੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਦੀ ਗ਼ੈਰ-ਮੌਜੂਦਗੀ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀਆਂ ਬੁਰੀਆਂ ਖਾਸੀਅਤਾਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਨਾ, ਚਾਹੇ ਉਹ ਉਸ ਦੀ ਸ਼ਾਰੀਰੀ ਜਾਂ ਨੈਤਿਕ ਖਾਸੀਅਤਾਂ ਹੋਣ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅੰਧਾ, ਧੋਖੇਬਾਜ਼, ਝੂਠਾ ਆਦਿ, ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਹਿਕਾਰਤ ਭਰੀਆਂ ਖਾਸੀਅਤਾਂ। ਇਹ ਗ਼ੀਬਤ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਖਾਸੀਅਤ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਹੋਵੇ।
ਜੇਕਰ ਉਹ ਖਾਸੀਅਤ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਇਹ ਗ਼ੀਬਤ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗੰਭੀਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ **ਬਹੱਤਾਨ** ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਤੇ ਝੂਠਾ ਇਲਜ਼ਾਮ ਲਗਾਉਣਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ।