عن أبي هريرة رضي الله عنه أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال:
«أَتَدْرُونَ مَا الْغِيبَةُ؟»، قَالُوا: اللهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ، قَالَ: «ذِكْرُكَ أَخَاكَ بِمَا يَكْرَهُ»، قِيلَ: أَفَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ فِي أَخِي مَا أَقُولُ؟ قَالَ: «إِنْ كَانَ فِيهِ مَا تَقُولُ فَقَدِ اغْتَبْتَهُ، وَإِنْ لَمْ يَكُنْ فِيهِ فَقَدْ بَهَتَّهُ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 2589]
المزيــد ...
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند:
"آيا مى دانيد غيبت چيست؟" گفتند: الله و رسولش آگاه ترند، فرمودند: "ياد كردن برادرت به آنچه كه برايش ناخوشايند است"، گفته شد: اگر ديديد كه آنچه مى گويم در برادرم وجود داشته باشد؟ فرمودند: "اگر اين صفتى كه مى گويى در برادرت وجود دارد او را غيبت كرده اى، و اگر وجود نداشته باشد به او بهتان بسته اى".
[صحیح] - [مسلم روایت کرده] - [صحیح مسلم - 2589]
رسول الله - صلى الله عليه و سلم - حقيقت غيبت را بيان مى نمايند که عبارتست از: ياد كردن مسلمان غايب از آنچه كه برايش ناخوشايند است، چه از صفت هاى خَلْقى يا صفت هاى خُلُقى و رفتارى او باشند، مانند: کور، فريبكار، دروغگو و امثال آن از صفات بد، اگر چه آن خصلت در او باشد.
و اگر آن خصلت در او نباشد بدتر از غیبت بوده واو تهمت است، یعنی تهمت زدن به انسان به چیزی که در او نباشد.