عن عمر رضي الله عنه قال: نُهِيَنا عن التَّكَلُّف.
[صحيح] - [رواه البخاري]
المزيــد ...
عمر - رضى الله عنه - روايت كرده اند كه: "ما از تکلف (خودنمايى) كردن نهى شديم".
[صحیح است] - [به روایت بخاری]
عمر - رضى الله عنه - در اين حديث خبر داده اند كه آنان "از تکلف نهى شده اند"، و نهى كننده رسول الله - صلى الله عليه و سلم - مى باشد؛ زيرا هنگامى كه صحابى گفت: "نهى شديم"، اين حكم حديث مرفوع را دارد، و اين بدان معناست كه گفته اند: رسول الله - صلى الله عليه و سلم - ما را از تکلف نهى كردند. و تکلف یا خودنمایی عبارتست از: هر گونه فعل و سخنى كه صاحبش سعى مى كند در برابر ديگران ظاهر بينى كند، و اين صفت در او نيست. مثال سخن: طرح سؤال هاى زياد، و بررسى چيزهاى مبهمى كه لازم نيست آنها را بررسى كرد، و گرفتن ظاهر شريعت و قبول كردن آنچه كه آورده است، انس - رضى الله عنه - روايت كرده كه: "ما در نزد عمر بوديم، و وى پيراهنى در تن داشت كه در پشتش چهار تا وصله داشت، و اين آيه را تلاوت كرد: (وَفَاكِهَةً وَأَبًّا)، پس گفت: ميوه ها را شناخته ايم، پس "الاب" چيست؟ سپس گفت: "همانا از تکلف نهى شده ايم". و مثال فعل: مانند كسى كه برايش مهمان آمده باشد، و براى او خودنمايى كند به طوری كه خود را به مشقت بيندازد، بلكه احياناً اين خودنمايى وى را به سوى قرض گرفتن مى كشاند، و شايد نتواند اين قرض را بپردازد، و به نفس خويش در دنيا و آخرت ضرر مى رساند. بنابراين براى انسان مسلمان لازم است كه در امور خويش خودنمايى و ظاهر بينى نكند، بلكه در امور خويش ميانه رو باشد، همانند رسول الله - صلى الله عليه و سلم - ميانه رو بودند، و آنچه كه در دست داشتند نگه نمى داشتند، و آنچه را كه در دست نداشتند برايش خودنمايى و ظاهر بينى نمى كردند.