නබි වදන: සැබැවින්ම නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමා සලාතය ඉටු කළ විට තම කිහිලි දෙකෙහි පැහැය පෙනෙන තරමට තම් අත් දෙක අතර හිඩැස් තබන්නෙකු වූහ.

عن عبد الله بن مالك بن بُحَيْنَةَ رضي الله عنهم : «أن النبي صلى الله عليه وسلم كان إذا صَلَّى فرّج بين يديه، حتى يَبْدُوَ بياضُ إبْطَيْهِ».
[صحيح] - [متفق عليه]

අබ්දුල්ලාහ් ඉබ්නු මාලික් ඉබ්නු බුහෙයිනා (රළියල්ලාහු අන්හුම්) විසින් වාර්තා කරන ලදී. "c2">“සැබැවින්ම නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමා සලාතය ඉටු කළ විට තම කිහිලි දෙකෙහි පැහැය පෙනෙන තරමට තම් අත් දෙක අතර හිඩැස් තබන්නෙකු වූහ.”
පූර්ව සාධක සහිත හදීසයකි. - බුහාරි හා මුස්ලිම් හි වාර්තා වී ඇත.

විවරණය

නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමා සුජූද් කරන විට තම ඇලපත් දෙකින් තම බාහු දෙක දුරස් කරන්නෙකු වූහ. එය අත් දෙක ඒ දෙකට හිමි කොටස සුජූද්හි සමාන්තරව හා ඒ මත රැඳෙන පරිදි පිහිටනු වස්ය. එසේ අත් දෙක අතර තබන දැඩි හිඩස එතුමාගේ කිහිලි දෙකෙහි පැහැය පෙනෙන තරමටම විය. නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමා සලාතය මෙයෙහවන්නෙකු හා තනිව ඉටු කරන්නෙකු ලෙස සිටියදී මෙලෙසම පිළිපැද්දාහ. නමුත් පසුපස සිට සලාතය ඉටු කරන මඃමූම්වරයකු වනාහි, ඔහු අසළ සිටින්නාට එසේ අත් අතර හිඩැස් තැබීමෙන් හිංසනයක් වී නම් එය ඔහුට ආගම් ගත කරනු ලබන්නක් නොවන්නේය.