ჰადისი: რომ ალლაჰის მოციქული (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) როცა ლოცულობდა, ხელებს შორის სივრცეს ტოვებდა ისე, რომ მისი იღლიის სითეთრე გამოჩნდებოდა

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَالِكٍ ابْنِ بُحَيْنَةَ رضي الله عنه:
أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ إِذَا صَلَّى فَرَّجَ بَيْنَ يَدَيْهِ حَتَّى يَبْدُوَ بَيَاضُ إِبْطَيْهِ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 390]

გადმოცემულია აბდულლაჰ იბნ მალიქ იბნ ბუჰაინასგან (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი):
"რომ ალლაჰის მოციქული (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) როცა ლოცულობდა, ხელებს შორის სივრცეს ტოვებდა ისე, რომ მისი იღლიის სითეთრე გამოჩნდებოდა".
[სანდო (საჰიჰ)] - [შეთანხმებული] - [საჰიჰ ალ-ბუხარი - 390]

განმარტება

შუამავალი (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) სჯუდის დროს ხელებს აშორებდა სხეულის გვერდებზე ისე, რომ თითოეული ხელი გვერდზე შორდებოდა, თითქოს ფრთებივით იყო გაწვდილი. შედეგად, მისი იღლიის კანის ფერი ჩანდა. ეს მიუთითებს მკლავების გაშლაზე და სხეულის გვერდებიდან მათ დაშორებაზე.