ჰადისი: თუ მორწმუნეებზე — ან: ჩემს უმმაზე — ტვირთად არ დავაწვებოდი, მათ ვუბრძანებდი სივაქის გამოყენებას ყოველი ლოცვის წინ

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
«لَوْلَا أَنْ أَشُقَّ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ -أَوْ: عَلَى أُمَّتِي- لَأَمَرْتُهُمْ بِالسِّوَاكِ عِنْدَ كُلِّ صَلَاةٍ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 252]

გადმოცემულია აბუ ჰურაირასგან (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი), რომ მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თქვა:
«თუ მორწმუნეებზე — ან: ჩემს უმმაზე — ტვირთად არ დავაწვებოდი, მათ ვუბრძანებდი სივაქის გამოყენებას ყოველი ლოცვის წინ».
[სანდო (საჰიჰ)] - [შეთანხმებული] - [საჰიჰ მუსლიმ - 252]

განმარტება

მოციქული (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) გვამცნობს: რომ არ ეშინოდეს მორწმუნეებისთვის სირთულეების შექმნის, სივაქის გამოყენებას თითოეული ლოცვის წინ მათზე სავალდებულოს გახდიდა.

ჰადისის სარგებლობიდან

1. მოციქულის (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თანაგრძნობა თავისი უმმეთის მიმართ და მათთვის სირთულეების შექმნის შიში.
2. ძირითადი პრინციპი მოციქულის (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ბრძანებებში არის სავალდებულობა, გარდა იმ შემთხვევისა, როცა მტკიცებულება მიუთითებს, რომ ეს ნებაყოფლობითია.
3. სივაქის გამოყენების სასურველობა და მისი სიკეთე თითოეული ლოცვის წინ.
4. იბნუ დაყიიყ ალ-'იდმა თქვა: «სივაქის გამოყენების სასურველობის სიბრძნე ლოცვის დაწყებისას მდგომარეობს იმაში, რომ ეს არის ალლაჰთან დაახლოების საშუალება. შესაბამისად, საჭიროა, რომ ეს მდგომარეობა იყოს სრულყოფილი და სუფთა, რათა გამოიხატოს თაყვანისცემის ღირსება».
5. ჰადისის ზოგადი მნიშვნელობა მოიცავს სივაქის გამოყენებას მარხულისთვის, თუნდაც ზენიტის შემდეგ, მაგალითად, ზუჰრისა და ასრის ლოცვებისთვის.