ჰადისი: როცა მოციქული (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ასრულებდა ფაჯრის (დილის) ლოცვას, რჩებოდა სალოცავ ადგილზე მანამ, სანამ მზე არ ამოდიოდა და არ განათდებოდა სრულად

عَنْ جَابِرِ بْنِ سَمُرَةَ رَضيَ اللهُ عَنْهُ:
أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ إِذَا صَلَّى الفَجْرَ جَلَسَ فِي مُصَلَّاهُ حَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ حَسَنًا، وَقَالَ: كَانَ لَا يَقُومُ مِنْ مُصَلَّاهُ الَّذِي يُصَلِّي فِيهِ الصُّبْحَ أَوِ الغَدَاةَ، حَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ، فَإِذَا طَلَعَتِ الشَّمْسُ قَامَ، وَكَانُوا يَتَحَدَّثُونَ فَيَأْخُذُونَ فِي أَمْرِ الجَاهِلِيَّةِ، فَيَضْحَكُونَ وَيَتَبَسَّمُ.
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 670]

ჯააბირ იბნ სამურასგან გადმოცემულია (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი):
როცა მოციქული (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ასრულებდა ფაჯრის (დილის) ლოცვას, რჩებოდა სალოცავ ადგილზე მანამ, სანამ მზე არ ამოდიოდა და არ განათდებოდა სრულად. ასევე გადმოცემულია: ის არ დგებოდა იმ ადგილიდან, სადაც ასრულებდა დილის ლოცვას, სანამ მზე არ ამოდიოდა. როცა მზე ამოდიოდა, მაშინ დგებოდა. ამ დროს საჰაბები ესაუბრებოდნენ ერთმანეთს, იხსენებდნენ ჯაჰილიის (ისლამამდელი დროის) საქმეებს, და იცინოდნენ, ხოლო მოციქული (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ღიმილით უსმენდა მათ.
-

განმარტება

შუამავლის (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) სუნნათიდან არის ის, რომ როცა ის დილის ლოცვას ლოცულობდა, ის იჯდა ლოცვის ადგილას მანამ, სანამ მზე კარგად არ ამოვიდოდა, ის არ დგებოდა იმ ადგილიდან, სადაც დილის ლოცვას ლოცულობდა, სანამ მზე არ ამოვიდოდა. როცა მზე ამოვიდოდა დგებოდა, საჰაბები ესაუბრებოდნენ ერთმანეთს და იხსენებდნენ გარკვეულ ამბებს ისლამამდელი დროიდან, ხოლო ის ჩუმად იყო. ისინი იცინოდნენ, და ზოგჯერ მას მათთან ერთად ეღიმებოდა.

ჰადისის სარგებლობიდან

1. დილის ლოცვის შემდეგ, მზის ამოსვლამდე ალლაჰის ხსენება სასურველია, თუ არ არსებობს გამამართლებელი მიზეზი ადგომისა.
2. განმარტება იმისა, თუ როგორი იყო მოციქულის (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ზნეობა და რბილი დამოკიდებულება, რამეთუ ის იჯდა თავის მეგობრებთან ერთად, უსმენდა მათ საუბარს, მათ მონაყოლს და იღიმოდა მათთან ერთად.
3. ნებადართულია, უმეცრების პერიოდში მომხდარი ამბების გახსენება და მათი მოყოლა მეჩეთში.
4. ნებადართულია სიცილი და ღიმილი; აკრძალულია გადაჭარბებული სიცილი.