ჰადისი: დავინახე ალლაჰის შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) მოშარდა, შემდეგ აიღო აბდესი და მასჰი გაიკეთა ფეხსაცმელებზე

عَنْ إِبرَاهِيمَ النَّخَعِيِّ عَنْ هَمَّامِ بنِ الحَارِثِ قَالَ:
بَالَ جَرِيرٌ، ثُمَّ تَوَضَّأَ، وَمَسَحَ عَلَى خُفَّيْهِ، فَقِيلَ: تَفْعَلُ هَذَا؟ فَقَالَ: نَعَمْ، رَأَيْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بَالَ، ثُمَّ تَوَضَّأَ وَمَسَحَ عَلَى خُفَّيْهِ. قَالَ الأَعْمَشُ: قَالَ إِبْرَاهِيمُ: كَانَ يُعْجِبُهُمْ هَذَا الحَدِيثُ؛ لِأَنَّ إِسْلَامَ جَرِيرٍ، كَانَ بَعْدَ نُزُولِ المَائِدَةِ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 272]

იბრაჰიმ ან-ნახა'ი გადმოსცემს ჰამმაამ ბინ ალ-ჰაარისისგან, რომელმაც თქვა:
ჯარირმა მოშარდა, შემდეგ აიღო მცირე განბანვა და ფეხსაცმელზე გაიკეთა მასჰი, მას ჰკითხეს: ამას აკეთებ? მან თქვა: დიახ, დავინახე ალლაჰის შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) მოშარდა, შემდეგ აიღო აბდესი და მასჰი გაიკეთა ფეხსაცმელებზე, ალ-ა'მაშიმ თქვა: იბრაჰიმმა თქვა: ეს ჰადისი მათ ძალიან მოსწონდათ, რადგან ჯარირმა ისლამი სურა ალ-მაიდას გადმოვლენის შემდეგ მიიღო.
-

განმარტება

ჯარირმა (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) მოშარდა, შემდეგ აიღო აბდესი და მხოლოდ ფეხსაცმელზე გაიკეთა მასჰი, მას არ დაუბანია ფეხები, მის ირგვლივ მყოფებმა უთხრეს მას: ამას აკეთებ? მან თქვა: დიახ, დავინახე ალლაჰის შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) მოშარდა, შემდეგ აიღო აბდესი და მასჰი გაიკეთა ფეხსაცმელებზე. ჯარირმა მიიღო ისლამი გვიან — სურა "ალ-მაიდას" გარდმოვლენის შემდეგ, რომელშიც მოცემულია აიათი განწმენდაზე (ვუდუზე). ეს მიუთითებს იმაზე, რომ ხუფფებზე (ტყავის წინდებზე) გასმა ამ აიათით არ გაუქმებულა და ძალაში დარჩა.

ჰადისის სარგებლობიდან

1. საჰაბები და თაბიინები დიდი გულმოდგინებითა და მონდომებით მისდევდნენ მოციქულის (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) სუნნას.
2. ან'ნავავიმ თქვა: «ყველა ის სწავლული, ვისი აზრიც მიიღება ერთსულოვნების (იჯმა) დადგენისას, შეთანხმებულია იმაში,
3. რომ ნებადართულია ხუფებზე (ტყავის წინდებზე) გასმა — როგორც მოგზაურობისას, ისე სახლში ყოფნისას, იქნება ეს საჭიროების გამო თუ მის გარეშე. ნებადართულია აგრეთვე ქალისთვის, რომელიც მუდმივად სახლშია, და ავადმყოფისთვის, რომელსაც სიარული არ შეუძლია».
4. ჯარირ იბნ აბდულლაჰის (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) ღირსება გამოიხატა იმაში, რომ იგი იყო გულუხვი და მოთმინებიანი ადამიანი — მშვიდად იღებდა იმასაც კი, როცა მისი მოსწავლეები აკრიტიკებდნენ მას, თუნდაც ისინი ამაში ცდებოდნენ.
5. პასუხი მას, ვინც უარყოფს ტყავის ფეხსაცმელებზე მასჰის გაკეთებას და ამტკიცებს, რომ ეს ნებართვა გაუქმებულია; რადგან ჯარირის ჰადისი (ალლაჰი იყოს მისთ კმაყოფილი) აბდესის აიათის შემდეგ იყო.
6. განმარტება იმისა, რომ ვისაც რაიმეს განუკიცხავენ, თუ თვლის რომ მართალია არ უნდა გაბრაზდეს იმის გამო, რაზეც მას გაკიცხავენ, არ უნდა ეკამათოს მათ მისი აზრის მიხედვით, პირიქით, უნდა განუმარტოს ის, რაზეც ეყრდნობა ამ ყველაფერში, და ეს უმჯობესია.
7. ისტორიით არგუმენტირება, თუ ამის აუცილებლობა არსებობს.