حدیث: کله به رسول الله صلی الله علیه وسلم لمونځ کاوه نو خپل لاسونه به یې - له بغلونو دومره - ازاد کړل چې د تخرګونو سپینوالی به یې ښکاره شو
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَالِكٍ ابْنِ بُحَيْنَةَ رضي الله عنه:
أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ إِذَا صَلَّى فَرَّجَ بَيْنَ يَدَيْهِ حَتَّى يَبْدُوَ بَيَاضُ إِبْطَيْهِ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 390]
المزيــد ...
له عبدالله بن مالک بن بحینة رضی الله عنه څخه روایت دی چې:
کله به رسول الله صلی الله علیه وسلم لمونځ کاوه نو خپل لاسونه به یې - له بغلونو دومره - ازاد کړل چې د تخرګونو سپینوالی به یې ښکاره شو.
[صحيح] - [متفق علیه دی ( بخاري اومسلم دواړو روایت کړی دی)] - [صحیح بخاري - 390]
کله به چې رسول الله صلی الله علیه وسلم سجده کوله نو د سجدې پر مهال به یې لاسونه سره ازاد کړل؛ نو هر لاس به یې له خپل بغل څخه جلا کړ، تر دې چې د تخرګونو د پوستکي رنګ به یې ښکاره شو. دا لکه د وزرونو په څېر له تشو څخه د څنګلو په لرې والي کې مبالغه ده.
د حديث له ګټو څخه
- دا حالت په سجده کې مستحب دی چې خپل بازوګان له بغلونو څخه لرې کړي.
- د کوم مقتدي په خوا کې چې لمونځ کوونکي ته د لاسونو په آزادولو ضرر رسیږي، نو دا کار ورته جایز نه دی.
- په سجده کې له تشو نه د لاسونو جلا کول حکمتونه او ډېرې ګټې لري، چې له جملې څخه یې: لمانځه ته هڅونه او لیوالتیا ده او دا چې څوک په ټولو اندامونو سجده وکړي نو هر غړي ته له عبادت څخه خپل حق ورکړل شي. او ویل شوي چې: په دې کې حکمت دا دی چې دا کار عاجزۍ ته ورته دی او پدې کې په ځمکه د تندي او پوزې لګول تر ټولو ډېر اغیزمن دي، او د دې لپاره چې هر غړی جدا جدا شي.
ډلبندیانې
نور
- حدیث: رسول الله صلی الله علیه وسلم به خوښول چې په بوټانو (پېزار) پښو کولو، سر ګمنځولو، پاکوالي او خپلو ټولو چارو کې په ښي (غړي یا اړخ) پېل وکړي
- حدیث: کله به چې رسول الله صلی الله علیه وسلم پرنجی کاوه، نو خپل لاس به یې په خوله کېښود او یا به یې خپلې جامې په خوله کېښودې او خپل غږ به یې ښکته کړ(یعنې د پرنجې پر مهال به یې خپل غږ کنترول کړ)
- حدیث: په رسول الله صلی الله علیه وسلم باندې - وحې پداسې حال کې - نازله شوه، چې هغه د څلوېښتو کالو و