حدیث: پرې یې ږده، یقینا چې له پاکۍ سره مې پښو کړي دي(یعنې په اودس مې پښو کړي دي)
عَنْ المُغِيرَةِ رضي الله عنه قَالَ:
كُنْتُ مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي سَفَرٍ، فَأَهْوَيْتُ لِأَنْزِعَ خُفَّيْهِ، فَقَالَ: «دَعْهُمَا، فَإِنِّي أَدْخَلْتُهُمَا طَاهِرَتَيْنِ» فَمَسَحَ عَلَيْهِمَا.
[صحيح] - [متفق عليه]
المزيــد ...
له مغیره بن شعبه رضي الله عنه څخه روایت دی چې وایي:
زه له رسول الله صلی الله علیه وسلم سره په یو سفر کې وم، نو زه ټیټ شوم چې (د اودس پر مهال یې) موزې وباسم، نو ویې فرمایل: «دَعْهُمَا، فَإِنِّي أَدْخَلْتُهُمَا طَاهِرَتَيْنِ».
« پرې یې ږده، یقینا چې له پاکۍ سره مې پښو کړي دي(یعنې په اودس مې پښو کړي دي)» نو مسح یې پرې وکړه.
صحيح - متفق علیه دی، او دا لفظ د بخاري دی
رسول الله صلی الله علیه وسلم په یو سفر کې و چې اودس یې وکړ، نو کله چې پښو وینځلو ته ورسېده، مغیره بن شعبه دواړه لاسونه ور اوږده کړل تر څو د رسول الله صلی الله علیه وسلم له پښو څخه موزې وباسي چې پښې ومینځي! نو رسول الله صلی الله علیه وسلم وفرمایل: پرې یې ږده او مه یې باسه، یقینا چې دواړه موزې مې په داسې حال کې پښو کړي دي چې زه په طهارت کې وم، نو رسول الله صلی الله علیه وسلم د پښو وینځلو پر ځای په خپلو دواړو موزو مسح وکړه.
د حديث له ګټو څخه
- د وړې بې اودسۍ څخه د اودس کولو پر مهال پر موزو د مسحې کولو مشروعیت او د لویې بې اودسۍ پر مهال د پښو وینځل اړین دي.
- مسح کول یو ځل د موزې په پورتنۍ برخه د لوند لاس په تېرولو سره کیږي ، نه په لاندې برخه.
- په موزو باندې د مسحې کولو لپاره شرط دا دی چې له بشپړ اودس نه وروسته اغوستل شوي وي، او پښې یې په اوبو سره وینځلي وي او دا چې موزې پاکې وي او هغه ځای یې پټ کړی وي چې په اودس کې یې وینځل فرض دي، او دا چې مسح باید په وړې بې اودسۍ کې وي نه په جنابت او نه داسې څه کې چې غسل واجبوي، او دا چې مسح باید د شریعت په ټاکلې موده کې وي چې هغه د مقیم لپاره یوه شپه او ورځ او د مسافر لپاره درې شپې او ورځې دي.
- په موزو باندې هر هغه شی قیاس کیږي چې پښې پټوي لکه جرابې او داسې نور، نو مسح پرې جایز ده.
- د رسول الله صلی الله علیه وسلم ښه اخلاق او ښه ښوونه، چې مغیره یې د موزو له وېستلو څخه منع کړ او سبب یې ورته بیان کړ: چې موزې یې د پاکوالي په حالت کې پښو کړې دي، تر څو مطمئن شي، او حکم وپيژني.
ډلبندیانې
نور
- حدیث: پنځه ګوني لمونځونه، یوه جمعه تر بلې او یو رمضان تر بل پورې هغه ګناهونه بخښي چې د دوی تر منځه شوي وي پدې شرط چې له کبیره ګناهونو ځان وساتل شي.
- حدیث: ځینې خلک د الله په مال کې په ناحقه ناوړه لګښت کوي، نو د قیامت په ورځ د دوی لپاره اور (دوزخ) دی.
- حدیث: مړو ته ښکنځل مه کوئ؛ ځکه هغوی هغه څه ته وروسېدل چې وړاندې یې لیږلې و.
- حدیث: د مسلمان لپاره روا نه دي چې خپل ورور له دریو شپو څخه زیات پریږدي، کله چې دوی سره مخ کیږي: نو دا ترې مخ اړوي، او هغه هم ترې مخ اړوي، او په دې دواړو کې غوره هغه څوک دی چې په سلام پیل وکړي.
- حدیث: جنت ته رحم (خپلوي) پرې کوونکی نه داخلیږي.
- حدیث: د الله تعالی په وړاندې تر ټولو مبغوض انسان هغه دی چې تل د خلکو سره سختې جګړي کوي.
- حدیث: چا چې د خپل مسلمان ورور څخه -د هغه په نه شتون کې- دفاع وکړه، الله به یې د قیامت په ورځ له مخ څخه اور وګرځوي.