+ -

عن أبي هريرة رضي الله عنه عن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال:
«مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ فَلْيَقُلْ خَيْرًا أَوْ لِيَصْمُتْ، وَمَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ فَلْيُكْرِمْ جَارَهُ، وَمَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ فَلْيُكْرِمْ ضَيْفَهُ».

[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 47]
المزيــد ...

Ебу Хурејре, радијаллаху анху, пренесува дека Аллаховиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, рекол:
„Кој верува во Аллах и во Судниот ден, нека зборува добро, или нека молчи. Кој верува во Аллах и во Судниот ден, нека го почитува својот сосед. Кој верува во Аллах и во Судниот ден, нека го почести својот гостин.“

[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم - 47]

Објаснување

Аллаховиот пратеник, алејхи селам, нѐ известил дека верникот кој верува во Аллах и Судниот ден, кој неминовно ќе се случи и на тој ден ќе одговараме за нашите дела, неговото верување го насочува да ги извршува следниве практики:
Прво: Убаво зборување, како што е славењето и спомнувањето на Аллах, наредувањето за добри дела, одвраќањето од лошите дела, помирувањето на скараните, а доколку не прави вакви работи тогаш е најдобро да молчи, да не вознемирува никого и да внимава на јазикот.
Второ: Почитувањето на соседот, да му прави добрина и да не го вознемирува.
Трето: Почит кон гостинот кој ти дошол во посета, со убава комуникација, со зготвување на јадење и слично.

Превод: Англиски Урду Шпански Индонезиски Ујгурски Бенгалски Француски Турски Руски Босански Синхала Индијски Кинески Персиски Виетнамски Тагалог Курдски Хауса Португалски Малајалам Телгу Свахили التاميلية البورمية التايلندية الألمانية اليابانية بشتو الأسامية الألبانية السويدية الأمهرية الهولندية الغوجاراتية القيرقيزية النيبالية اليوروبا الليتوانية الدرية الصربية الصومالية الطاجيكية الكينياروندا الرومانية المجرية التشيكية الموري الأورومو الكانادا الولوف البلغارية الأذربيجانية الأوزبكية الأوكرانية الجورجية اللينجالا
Преглед на преводи

من فوائد الحديث

  1. Верувањето во Аллах и Судниот ден е основа на секое добро, и го мотивира човекот на извршување добри дела.
  2. Предупредувањето на грев кој се прави со зборување.
  3. Исламот е вера на меѓусебна блискост и благородност.
  4. Овие карактеристики се дел од верувањето и се пофални етички особини.
  5. Прекумерното зборување може да нѐ одведе до непожелни или забранети состојби, од друга страна спасот е во молчењето, освен кога зборуваме за добрина.