عن عُبَادَةَ بن الصَّامتِ رضي الله عنه قال:
بَايَعْنَا رسولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم على السَّمْعِ وَالطَّاعَةِ فِي الْعُسْرِ وَالْيُسْرِ، وَالْمَنْشَطِ وَالْمَكْرَهِ، وعلى أَثَرَةٍ علينا، وعلى أَلَّا نُنَازِعَ الْأَمْرَ أهلَه، وعلى أَنْ نَقُولَ بِالْحَقِّ أينما كُنَّا، لا نَخَافُ في الله لَوْمَةَ لَائِمٍ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 1709]
المزيــد ...
از عُبادة بن الصامِت ـ رضی الله عنه ـ روایت است که گفت:
با رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ بر شنیدن و اطاعت کردن در سختی و آسانی و خوشی و ناخوشی و بر ترجیح دیگران بر ما بیعت کردیم و اینکه دربارهٔ امر (حکمرانی) با اهل آن درگیر نشویم و اینکه هرجا باشیم حق را بگوییم و در راه الله از سرزنش سرزنشگری نترسیم.
[صحیح است] - [متفق علیه] - [صحيح مسلم - 1709]
پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ از صحابه پیمان و میثاق گرفت که در آسانی و سختی و در حال ثروت و فقر از اولوالامر و حکام اطاعت نموده و فرمان ببرند، چه این اوامر موافق با خواستهٔ نفس باشد یا چیزی باشد که نفس آن را نمیپسندد؛ حتی اگر حکام اموال عمومی یا مناصب یا هر چیز دیگری را به خود اختصاص دادند [و آن را با برخی دهند و به برخی ندهند] باز هم باید در معروف [و در آنچه گناه نباشد] امر آنان را شنید و اطاعت کرد و بر آنان خروج و شورش نکرد، زیرا فتنه و فسادی که در جنگیدن با آنان است شدیدتر از فسادی است که ظلم آنان در پی دارد؛ و از جمله مواردی که پیامبر از آنان پیمان گرفت، این است که حق را هر جا که باشند بگویند و حق گویی آنان خالصانه برای الله باشد و از سرزنش کسانی نترسند و پروا نکنند که آنها را سرزنش میکنند.