عن أبي هريرة رضي الله عنه عن النبي صلى الله عليه وسلم أنه قال: «من خرج من الطاعة، وفارق الجماعة فمات، مات مِيتَةً جاهلية، ومن قاتل تحت راية عِمِّيَّة يغضب لِعَصَبَة، أو يدعو إلى عَصَبَة، أو ينصر عَصَبَة، فقتل، فَقِتْلَة جاهلية، ومن خرج على أمتي، يضرب برها وفاجرها، ولا يَتَحَاشَى من مؤمنها، ولا يفي لذي عهد عهده، فليس مني ولست منه»،
[صحيح] - [رواه مسلم]
المزيــد ...
ابو هريره - رضى الله عنه - از بيامبر - صلى الله عليه و سلم - روايت كرده كه فرمودند: "هر كسى از اطاعت (حاكم) خارج شد، و خود را از جماعت (مسلمانان) جدا ساخت و (در اين حالت) وفات كرد، مرگ او يک مرگ جاهليت است، و هر كسى تحت پرچم مجهولى براى تعصب گرايى ايل و تبار يا دعوت به سوى ايل و تبار يا نصرت تير و تبار جنگيد، و كشته شد، كشته شدن جاهليت است، (در مسیر جاهليت مرده است)، و هر كسى بر امتم قيام كند و نيكوكار و بدكار را بزند، و بين مؤمنان استثناء قائل نشد، و به صاحب عهد و پيمان وفا نكرد، او از من نيست، و من از او نيستم".
[صحیح است] - [به روایت مسلم]
معناى اين حديث اينست: هر كسى از جماعت و گروهى كه بر اطاعت كردن در برابر حاكمى جمع شده اند، و به وسيله ى او نظامى يكپارچه و يک صدا را تشكيل داده اند، و با او دشمنانشان را از بين برده اند، از اطاعت كردن اين حاكم مسلمانان خارج شود، و در اين حالت وفات كند، همانا مرگ او مانند مرگ اهل جاهليت است، زيرا كه متفرق هستند و حاكمى ندارند، و هر كسى كه تحت پرچمى كه امور آن مجهول است و آشكار نيست، مانند كسى كه همراه قومى براى تعصب ايل و تبار بجنگد، و براى ايل و تبار خشمگين شود يا به سوى ايل و تبارى دعوت كند يا ايل و تبارى را نصرت دهد، و اين معناى آن را دارد كه اين شخص براى هوا و هوس خويش، خشمگينى و تعصب گرايى ايل و تبار خويش جنگيده است. و هر كسى كه بر امت خارج شود، و انسان هاى صالح و فاسق، مؤمن و اهل عهد و پيمان و مقيم در سرزمين امت اسلام، و اهل ذمه كه با دادن جريه در سرزمين امت مقيم هستند، را بزند و بكشد، و اين كار برايش مهم نباشد، و از عقوبت اين كار نترسد، همانا پيامبر - صلى الله عليه و سلم -ابراز برائت از او كرده است.