Хадис: Му дадовме заклетва на Аллаховиот Пратеник, салаллаху алејхи ве селем, дека ќе бидеме послушни и ќе му се покоруваме во тешкотии и при леснотии, во расположение и во работи кои не ни се по волја, како и во случаи кога другите се привилегирани над нас

عن عُبَادَةَ بن الصَّامتِ رضي الله عنه قال:
بَايَعْنَا رسولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم على السَّمْعِ وَالطَّاعَةِ فِي الْعُسْرِ وَالْيُسْرِ، وَالْمَنْشَطِ وَالْمَكْرَهِ، وعلى أَثَرَةٍ علينا، وعلى أَلَّا نُنَازِعَ الْأَمْرَ أهلَه، وعلى أَنْ نَقُولَ بِالْحَقِّ أينما كُنَّا، لا نَخَافُ في الله لَوْمَةَ لَائِمٍ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 1709]

Од Убадете ибн Ес-Самит, радијаллаху анху, се пренесува дека рекол:
Му дадовме заклетва на Аллаховиот Пратеник, салаллаху алејхи ве селем, дека ќе бидеме послушни и ќе му се покоруваме во тешкотии и при леснотии, во расположение и во работи кои не ни се по волја, како и во случаи кога другите се привилегирани над нас (па ќе биде ускратено нашето право), и дека нема да се бориме да ја одземеме власта од нејзините носители, и дека ќе ја зборуваме вистината каде и да се наоѓаме, без да се плашиме, на Аллаховиот пат, од ничиј прекор.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم - 1709]

Објаснување

Пратеникот ﷺ зеде обврска и завет од асхабите за покорност кон водачите и владарите кога е лесно и кога е тешко, во богатство и сиромаштија, без разлика дали нивните наредби се во согласност со желбите на душата или не. Дури и ако водичите присвојат (бесправно) јавни добра, функции или слично, сепак е обврска да им се укаже послушност и покорност во она што е согласно со доброто и исправното, и да не се крева бунт против нив; бидејќи искушенијата и нередот што настануваат со борба против нив се поголеми и потешки од неправдите што ги вршат. Исто така, меѓу обврските кои ги презедоа е да ја кажуваат вистината на секое место, искрено заради Аллах, без да се плашат од било чиј кој прекор.

من فوائد الحديث

1. Плодот на послушноста и покорноста кон водачите е единството на муслиманите и отфрлањето на поделбите.
2. Задолжителната послушност и покорност кон водачите, освен во она што е грев кон Аллах, при леснотии и потешкотии, при благопријатност и непријатност, како и при самоволното присвојување на добрата од нивна страна.
3. Обврска за кажување на вистината каде и да се наоѓаме, без да се плашиме, на Аллаховиот пат, од ничиј прекор.