عَنْ عَائِشَةَ أُمِّ المؤمنين رضي الله عنها:
أَنَّ أُمَّ سَلَمَةَ ذَكَرَتْ لِرَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَنِيسَةً رَأَتْهَا بِأَرْضِ الْحَبَشَةِ، يُقَالُ لَهَا مَارِيَةُ، فَذَكَرَتْ لَهُ مَا رَأَتْ فِيهَا مِنَ الصُّوَرِ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «أُولَئِكَ قَوْمٌ إِذَا مَاتَ فِيهِمُ الْعَبْدُ الصَّالِحُ، أَوِ الرَّجُلُ الصَّالِحُ، بَنَوْا عَلَى قَبْرِهِ مَسْجِدًا، وَصَوَّرُوا فِيهِ تِلْكَ الصُّوَرَ، أُولَئِكَ شِرَارُ الْخَلْقِ عِنْدَ اللهِ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 434]
المزيــد ...
از مادر مؤمنان عایشه ـ رضی الله عنها ـ روایت است که:
ام سَلَمه براى رسول الله ـ صلى الله عليه وسلم ـ يادآور شدند كه در سرزمين حبشه كليسایی به نام ماريه را ديدهاند؛ و تصويرهايى را براى ايشان يادآور شدند که در آن ديده بودند. پس رسول الله ـ صلى الله عليه وسلم ـ فرمودند: «أُولَئِكَ قَوْمٌ إِذَا مَاتَ فِيهِمُ الْعَبْدُ الصَّالِحُ، أَوِ الرَّجُلُ الصَّالِحُ، بَنَوْا عَلَى قَبْرِهِ مَسْجِدًا، وَصَوَّرُوا فِيهِ تِلْكَ الصُّوَرَ، أُولَئِكَ شِرَارُ الْخَلْقِ عِنْدَ اللهِ»: «آنان قومى هستند كه اگر بندهٔ صالحى يا مرد صالحى در ميان آنان وفات كند، بر روى قبر وى مسجدى بنا میکنند و در آن اين تصويرها را ایجاد میکنند، آنان بدترين مردمان نزد الله هستند».
[صحیح است] - [متفق علیه] - [صحيح البخاري - 434]
ام المؤمنین ام سَلَمه ـ رضی الله عنها ـ برای پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ بازگو میکند که وقتی در سرزمین حبشه بوده است، کلیسایی را دیده که به آن ماریه میگفتند و در آن تصاویر و نقش و نگارها و تمثالهایی بوده است؛ و از روی تعجب و شگفتزدگی این مساله را بازگو میکند. پس پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ به بیان اسباب ایجاد این تصاویر میپردازد و میفرماید: کسانی که ذکر نمودی، چنین بودند که اگر شخص صالحی در میانشان میمرد، بر قبر او مسجدی (عبادتگاهی) میساختند و در آن نماز میگزاردند و آن تصاویر را ایجاد میکردند. و بیان داشتند که انجام دهندهٔ چنین کاری بدترین مردم نزد الله تعالی است؛ زیرا کارش به شرک میانجامد.