عن عائشة رضي الله عنها ، قالت: لما نُزِلَ برسول الله صلى الله عليه وسلم ، طَفِقَ يَطْرَحُ خَمِيصَةً له على وجهه، فإذا اغْتَمَّ بها كشفها فقال -وهو كذلك-: "لَعْنَةُ الله على اليهود والنصارى، اتخذوا قبور أنبيائهم مساجد -يُحَذِّرُ ما صنعوا".
ولولا ذلك أُبْرِزَ قَبْرُهُ، غير أنه خَشِيَ أن يُتَّخَذَ مسجدا.
[صحيح] - [متفق عليه]
المزيــد ...
Aishja (Allahu qoftë i kënaqur me të!) tregon: "Kur të Dërguarin e Allahut ﷺ e kapluan dhimbjet e vdekjes, e mbulonte fytyrën me një këmishë. E, kur i pushonin dhimbjet, e zbulonte. Duke qenë në këtë gjendje, tha: "c2">“Allahu i mallkoftë hebrenjtë dhe të krishterët: varret e të dërguarve i shndërruan në faltore!” Pra, tërhiqte vërejtjen kundër veprimeve të tyre. Po të mos ishte kjo, varri i tij do të ekspozohej, megjithatë ai kishte frikë mos (varri i tij) shndërrohej në faltore.
Ky hadith është sahih. - Muttefek alejhi.
Aishja (Allahu qoftë i kënaqur me të!) tregon se, kur i erdhi vdekja Profetit ﷺ, ai, duke qenë në agoninë e vdekjes, tha: "Allahu i mallkoftë hebrenjtë dhe të krishterët!", për faktin se ata ndërtuan mbi varret e profetëve të tyre faltore. Pastaj Aishja (Allahu qoftë i kënaqur me të!) konstatoi se ai kishte për qëllim me këtë t'ia tërhiqte vërejtjen umetit (popullit) të tij të mos bien në atë që kanë rënë hebrenjtë dhe të krishterët, e të shndërrohej varri i tij në faltore (xhami). Po ashtu sqaroi se ajo që i pengoi sahabët që ta varrosnin atë jashtë dhomës së tij ishte frika që kishin se mos merret varri i tij si faltore (xhami).