عن جندب بن عبد الله رضي الله عنه قال: سمعت النبي صلى الله عليه وسلم قبل أن يموت بخمس، وهو يقول: «إني أبرأ إلى الله أن يكون لي منكم خليل، فإن الله قد اتخذني خليلا كما اتخذ إبراهيم خليلا، ولو كنت متخذا من أمتي خليلا لاتخذت أبا بكر خليلا، ألا وإن من كان قبلكم كانوا يتخذون قبور أنبيائهم مساجد، ألا فلا تتخذوا القبور مساجد، فإني أنهاكم عن ذلك».
[صحيح] - [رواه مسلم]
المزيــد ...
Xhundeb ibn Abdullahu (Allahu qoftë i kënaqur me të!) tregon se e ka dëgjuar Profetin ﷺ të thotë: "Tek Allahu distancohem prej të pasurit mik të ngushtë nga mesi juaj, sepse Allahu më ka zgjedhur mik të ngushtë, ashtu siç e ka zgjedhur Ibrahimin. Sikur të kisha ndonjë mik të ngushtë (ar. halil) nga umeti im, do ta zgjidhja Ebu Bekrin. Dijeni se popujt para jush, varret e profetëve të vet dhe njerëzve të devotshëm, i shndërronin në faltore. Prandaj, mos i shndërroni varret në faltore. Unë po ju ndaloj një vepër të tillë.”
Ky hadith është sahih. - E shënon Muslimi.
Para vdekjes së tij, Profeti ﷺ i flet umetit të tij për diçka të rëndësishme. Ai tregon për pozitën që e gëzon tek Allahu dhe se ajo i arriti nivelet më të larta të dashurisë, siç i pat arritur Ibrahimi (alejhi selam). Prandaj, ai mohoi se kishte ndonjë mik të ngushtë (ar. halil) përveç Allahut, sepse zemra e tij ishte e mbushur me dashurinë, madhërimin dhe njohjen e Tij, kështu që nuk i përshtatet askujt. Miqësia e ngushtë në zemrën e njeriut është vetëm për një. Nëse do të kishte ndonjë mik të ngushtë prej njerëzve, ai do të kishte qenë Ebu Bekër ed Sidiku (Allahu qoftë i kënaqur me të!). Këtu del në pah vlera e Ebu Bekrit dhe se ai do të jetë kalif pas tij. Më pas tregoi për teprimin e hebrenjve dhe të krishterëve në raport me varret e profetëve të tyre derisa ato i bënë objekte idhujtarie. Ai e ndaloi umetin e tij të bënte të njëjtën gjë siç bënë ata. Të krishterët kanë vetëm një profet dhe ai është Isai (Jezusi), por ata besojnë se ai ka një varr në tokë. E vërteta është se Isai (alejhi selam) është ngjitur (në qiell), nuk u kryqëzua dhe nuk është varrosur.