حديث: لعنت الله بر یهودیان و نصرانیان [که] قبرهای پیامبرانشان را مساجد قرار دادند
عن عائشة وعبد الله بن عباس رضي الله عنهما قالا:
لَمَّا نَزَلَ بِرَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ طَفِقَ يَطْرَحُ خَمِيصَةً لَهُ عَلَى وَجْهِهِ، فَإِذَا اغْتَمَّ بِهَا كَشَفَهَا عَنْ وَجْهِهِ، فَقَالَ وَهُوَ كَذَلِكَ: «لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى اليَهُودِ وَالنَّصَارَى، اتَّخَذُوا قُبُورَ أَنْبِيَائِهِمْ مَسَاجِدَ» يُحَذِّرُ مَا صَنَعُوا.
[صحيح] - [متفق عليه]
المزيــد ...
از عایشه و عبدالله بن عباس رضی الله عنهما روایت است که گفتند:
هنگامی که [ملک الموت و حالت وفات] بر پیامبر صلی الله علیه وسلم نازل شد، خمیصه‌ای (تکه پارچه‌ای) را بر چهرهٔ خود می‌انداخت و هنگامی که نفسشان تنگ می‌شد آن را از چهرهٔ خود برداشته و در همین حال می‌فرمود: «لعنت الله بر یهودیان و نصرانیان [که] قبرهای پیامبرانشان را مساجد قرار دادند» و نسبت به کاری که انجام دادند هشدار می‌داد.
صحیح - متفق علیه
عایشه و ابن عباس رضی الله عنهم خبر داده‌اند که هنگام وفات پیامبر صلی الله علیه وسلم ایشان تکه پارچه‌ای را بر صورت خود می‌انداخت و چون به سبب سکرات مرگ نفس کشیدن بر ایشان دشوار می‌شد آن را از چهره برداشته و در این حالت دشوار می‌فرمود: الله یهودیان و نصرانیان را نفرین و از رحمت خود دور سازد؛ زیرا آنان بر قبرهای پیامبرانشان مسجدهایی ساختند. و اگر خطورت و اهمیت این امر نبود در چنین شرایطی آن را بازگو نمی‌کرد، برای همین پیامبر صلی الله علیه وسلم امت خود را از مشابهت به این کار نهی کردند؛ زیرا این کار یهودیان و نصرانیان و وسیله‌ای است برای شرک به الله عزوجل.
از فوائد حدیث
- منع از قرار دادن قبرهای پیامبران و صالحان به عنوان مساجدی که در آن نماز برگزار شود؛ زیرا این وسیله‌ای به سوی شرک است.
- شدت توجه رسول الله صلی الله علیه وسلم و اهتمام ایشان به توحید و ترس ایشان از بزرگداشت قبرها؛ زیرا این کار منجر به شرک می‌شود.
- جايز بودن لعنت فرستادن به يهود و نصارا و هر كسى كه مانند آنان بر روى آرامگاه‌ها مسجد مى‌سازد.
- ساختمان سازی بر روی قبور از سنت‌های یهودیان و نصرانیان است و در حدیث از شبیه ساختن خود به آنان نهی شده است.
- از جملهٔ قرار دادن قبرها به عنوان مساجد آن است که نزد این قبور ويا به سوی آن نماز خوانده شود، حتی اگر مسجدی بر روی آن ساخته نشده باشد.
دسته بندی ها
بیشتر
- حديث: من بی نیازترین شرکا از شرک هستم، هر کس عملی انجام دهد که در آن با من کسی دیگر را شریک نماید، او را با شرک اش رها می کنم
- حديث: من به الله بیزاری می کنم از اینکه از میان شما خلیل (دوست و محبت خیلی قریب) داشته باشم، زیرا الله متعال مرا خلیل گرفته است، همانطور که ابراهیم را خلیل گرفت
- حديث: ?مرا ستایش مکنید همانطوری که نصارا پسر مریم را ستودند؛ من فقط بندۀ او هستم، پس بگویید: بنده الله و رسول او
- حديث: خوشبخترین مردم که روز قیامت شفاعتم را حاصل می کنند، آنانی اند که می گویند لا إله إلا الله، معبودی جز الله نیست، مخلصانه و از تهی دلش و یا نفسش
- حديث: أَدْخَلَهُ اللهُ الْجَنَّةَ عَلَى مَا كَانَ مِنَ الْعَمَلِ» یعنی: «هرکه شهادت دهد كه همانا الهى نيست به جز الله و او همتايى ندارد، و محمد بنده و فرستادهٔ اوست، و عیسی بنده و فرستاده و کلمهٔ اوست؛ که او را به مریم القا نمود، و روحی از جانب اوست، [و نيز مخلوق اوست]، و بهشت حقّ است و آتش (دوزخ) حقّ است؛ الله متعال با هر عملی که داشته باشد، [سرانجام] او را وارد بهشت میکند
- حديث: مَنْ مَاتَ وَهُوَ يَدْعُو مِنْ دُونِ اللهِ نِدًّا دَخَلَ النَّارَ
- حديث: ?تندروان هلاک شدند