عن عائشة أم المؤمنين وعبد الله بن عباس رضي الله عنهما قالا:
لَمَّا نَزَلَ بِرَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ طَفِقَ يَطْرَحُ خَمِيصَةً لَهُ عَلَى وَجْهِهِ، فَإِذَا اغْتَمَّ بِهَا كَشَفَهَا عَنْ وَجْهِهِ، فَقَالَ وَهُوَ كَذَلِكَ: «لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى اليَهُودِ وَالنَّصَارَى، اتَّخَذُوا قُبُورَ أَنْبِيَائِهِمْ مَسَاجِدَ» يُحَذِّرُ مَا صَنَعُوا.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 435]
المزيــد ...
ਆਇਸ਼ਾ ਅਤੇ ਅਬਦੁੱਲਾਹ ਇਬਨ ਅੱਬਾਸ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁਮਾ ਨੇ ਕਿਹਾ:
ਜਦੋਂ ਰਸੂਲੁੱਲਾਹ ﷺ ਦੇ ਉੱਤੇ ਵਫਾਤ ਦਾ ਸਮਾਂ ਆਇਆ, ਉਹ ਆਪਣੀ ਚਾਦਰ (ਖਮੀਸਾ) ਆਪਣੇ ਮੁਖੜੇ 'ਤੇ ਰੱਖਦੇ, ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਉਸ ਨਾਲ ਉਬ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਤੋਂ ਹਟਾ ਦਿੰਦੇ ਫਿਰ ਉਹ (ਆਖਰੀ ਵੇਲੇ) ਫਰਮਾਉਂਦੇ:«
"ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੀ ਲਾਨਤ ਹੋਵੇ ਯਹੂਦੀਆਂ ਅਤੇ ਨਸਾਰਿਆਂ ਉੱਤੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੈਗੰਬਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕਬਰਾਂ ਨੂੰ ਮਸੀਤਾਂ ਬਣਾ ਲਿਆ।»"ਇਸ ਰਾਹੀਂ ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਉਹੋ ਜਿਹਾ ਕੰਮ ਨਾ ਕਰਨ ਜੋ ਯਹੂਦੀਆਂ ਤੇ ਨਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਕੀਤਾ।
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 435]
ਆਇਸ਼ਾ ਅਤੇ ਇਬਨ ਅੱਬਾਸ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁਮਾਂ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਦੀ ਵਫਾਤ ਦਾ ਸਮਾਂ ਆਇਆ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਮੁਖੜੇ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਕਪੜਾ ਰੱਖਦੇ। ਜਦੋਂ ਮੌਤ ਦੀਆਂ ਤਕਲੀਫਾਂ ਕਾਰਨ ਸਾਹ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋਣ ਲੱਗੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਉਸ ਕਪੜੇ ਨੂੰ ਚਿਹਰੇ ਤੋਂ ਹਟਾ ਦਿੰਦੇ।ਇਸ ਕਠਿਨ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਨਬੀ ﷺ ਨੇਫਰਮਾਇਆ:"ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੀ ਲਾਨਤ ਹੋਵੇ ਇਹੂਦੀਆਂ ਅਤੇ ਨਸਾਰੀਆਂ ਉੱਤੇ" – ਉਹਨਾਂ ਉੱਤੇ ਅੱਲ੍ਹਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਰਹਿਮਤੋਂ ਬੇਦਖਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੈਗੰਬਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕਬਰਾਂ ਉੱਤੇ ਮਸੀਤਾਂ ਬਣਾ ਲਈਆਂ। ਜੇ ਇਹ ਮਾਮਲਾ ਇੰਨਾ ਗੰਭੀਰ ਨਾ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਨਬੀ ﷺ ਇਸੇ ਸੰਕਟ ਦੀ ਘੜੀ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਨਾ ਕਰਦੇ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਨਬੀ ﷺ ਨੇ ਆਪਣੀ ਉੱਮਤ ਨੂੰ ਯਹੂਦੀਆਂ ਅਤੇ ਨਸਾਰੀਆਂ ਦੇ ਇਸ ਅਮਲ ਦੀ ਨਕਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕਿਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਕੰਮ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਅੱਲ੍ਹਾ ਨਾਲ ਸ਼ਿਰਕ ਵੱਲ ਲਿਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।