Хадис: „Џибрил толку често ме советуваше (да се однесувам добро) со соседот, што помислив дека ќе има удел во наследството.“
عن ابن عمر رضي الله عنهما قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم:
«مَا زَالَ يُوصِينِي جِبْرِيلُ بِالْجَارِ، حَتَّى ظَنَنْتُ أَنَّهُ سَيُوَرِّثُهُ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 6014]
المزيــد ...
Ибн Омер, радијаллаху анхума, пренесува дека Аллаховиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, рекол:
„Џибрил толку често ме советуваше (да се однесувам добро) со соседот, што помислив дека ќе има удел во наследството.“
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 6014]
Аллаховиот Пратеник, алејхи селам, нѐ известил дека Џибрил постојано му укажувал дека е неопходно да се грижи за соседот, без разлика дали е близок или далечен, било да е муслиман или неверник. Неговото право мора да се почитува и не смееме да му наштетиме. Кон него треба да бидеме добродетели и да бидеме трпеливи ако нѐ вознемирува. Аллаховиот Пратеник дури мислел, поради правото кое го има, и заради повторувањето кое доаѓало од Џибрил, дека ќе биде објавено во Куранот, на соседот да му биде доделен дел во наследството.
من فوائد الحديث
- Огромното право кое го поседува соседот, и обврската да се почитува тоа право .
- Истакнувањето на можноста соседот да има право во наследството, укажува на обврската да се однесуваме љубезно кон него, да се однесуваме со почит и добрина, да не му наштетиме, да го посетуваме кога е болен, да му честитаме по повод радосен настан или да му изразиме сочувство кога ќе го снајде несреќа.
- Колку е поблиску куќата на соседот, толку поголеми права има.
- Совршенството на исламското законодавство и на сето она на што нѐ поучува и дека целта е да се постигне општествена добросостојба која е условена и со добро однесување кон соседите и заштита од штета на истите.