عن أبي بَشير الأنصاري رضي الله عنه:
أَنَّهُ كَانَ مَعَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي بَعْضِ أَسْفَارِهِ، قَالَ: فَأَرْسَلَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ رَسُولًا -وَالنَّاسُ فِي مَبِيتِهِمْ-: «لَا يَبْقَيَنَّ فِي رَقَبَةِ بَعِيرٍ قِلَادَةٌ مِنْ وَتَرٍ أَوْ قِلَادَةٌ إِلَّا قُطِعَتْ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 2115]
المزيــد ...
អំពី អាពូហ្ពាស្ហៀរ អាល់អាន់សរីយ៍ رضي الله عنه
ពិតណាស់ គាត់ធ្លាប់នៅជាមួយរ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ ក្នុងការធ្វើដំណើរមួយចំនួនរបស់លោក។ គាត់បាននិយាយថា៖ រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ លោកបានបញ្ជូនអ្នកនាំសារម្នាក់ឲ្យទៅប្រកាសប្រាប់មនុស្សលោក (ខណៈដែលពួកគេកំពុងស្ថិតនៅកន្លែងគេងរបស់ពួកគេ)ថា៖ “មិនត្រូវទុកឲ្យមាននៅនឹងកសត្វអូដ្ឋនូវខ្សែកដែលធ្វើពីខ្សែធ្នូ ឬបន្តោងខ្សែអ្វីមួយឡើយ ប្រសិនបើមានគឺត្រូវកាត់វាចោល”។
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم - 2115]
នៅក្នុងការធ្វើដំណើរមួយចំនួនរបស់ណាពី ﷺ ខណៈដែលមនុស្សម្នាកំពុងស្ថិតនៅកន្លែងគេងរបស់ពួកគេ និងនៅក្នុងតង់របស់ពួកគេ លោកបានប្រើមនុស្សម្នាក់ឲ្យទៅប្រកាសប្រាប់ពួកគេដោយប្រើពួកគេឲ្យកាត់ចេញនូវចំណងខ្សែដែលពាក់នៅនឹងកសត្វអូដ្ឋ ទោះជាចំណងខ្សែដែលធ្វើពីខ្សែធ្នូ ឬជាអ្វីផ្សេងក្រៅពីនេះ ដូចជាកណ្តឹង ឬស្បែកជើងជាដើម។ ពួកគេពាក់ចំណងខ្សែលើកសត្វអូដ្ឋរបស់ពួកគេដោយសារតែពួកគេជឿថា ការធ្វើដូច្នោះអាចការពារពីជំងឺក្តៅភ្នែកបាន។ ដូចនេះ ទើបគេប្រើពួកគេឲ្យកាត់វាចេញ ពីព្រោះវាមិនអាចជួយជាប្រយោជន៍អ្វីដល់ពួកគេបន្តិចឡើយ ហើយពិតណាស់ ផលប្រយោជន៍ និងគ្រោះថ្នាក់ គឺស្ថិតក្នុងកណ្តាប់ដៃអល់ឡោះជាម្ចាស់តែមួយគត់ គ្មានដៃគូសម្រាប់ទ្រង់ឡើយ។