حدیث: مسلمان ته هيڅ ډول لوږه، ناروغي، اندیښنه، خفګان، تکليف او غم حتی يوه اغزی چې خوږ يې کړي نه رسیږي مګر دا چې الله تعالی یې د هغه د ګناهونو کفاره ګرځوي.

عن أبي سعيد وأبي هريرة رضي الله عنهما مرفوعاً: «ما يُصيب المسلم من نَصب، ولا وصَب، ولا هَمِّ، ولا حَزن، ولا أَذى، ولا غَمِّ، حتى الشوكة يُشاكها إلا كفر الله بها من خطاياه».
[صحيح] - [متفق عليه]

له ابو سعید او ابو هریره - رضي الله عنهما - څخه مرفوع روایت دی: «مسلمان ته هيڅ ډول لوږه، ناروغي، اندیښنه، خفګان، تکليف او غم حتی يوه اغزی چې خوږ يې کړي نه رسیږي مګر دا چې الله تعالی یې د هغه د ګناهونو کفاره ګرځوي».
صحيح - متفق علیه دی ( بخاري اومسلم دواړو روایت کړی دی)

تشریح

د دې حدیث معنا: مسلمان ته چې کومه ناروغي، تشویش، غم، تکلیفونه، مصیبتونه، سختي، ویره او فریاد رسیږي، هغه د ده د ګناهونو لپاره کفاره او د - الله تعالی لخوا ورته له ګناهونو څخه - د تېریدو لامل ګرځي، سربیره پر دې که انسان پر دې صبر وکړ او د الله څخه یې د اجر غوښتونکی شو، د دې سره به الله اجر هم ورکړي. مصیبتونه په دوه ډوله دي: کله چې انسان ته ورسیږي نو اجر یې ور په یاد شي، او یوازې د الله تعالی څخه یې د اجر غوښتونکی شي، نو پدې کې بیا دوه ګټې وي: د ګناهونو بخښل، د نیکیو ډیریدل. ځینې وختونه لدې څخه غافله کیږي، نو زړه یې تنګ شي، او یو ډول نفسي زړه تنګوالی او داسې نورو ستونزو سره مخ شي، او د الله تعالی د اجر حسابولو او د هغه لخوا د ثواب له لاسته راوړلو څخه غافل شي، پدې حال کې هم د هغه ګناهونه بخښل کیږي، نو دی په هر حالت کې ګټونکی دی، یا خو به د ګناهونو بخښل او ورڅخه توییدل ګټي پرته لدې چې اجر ورکړل شي، ځکه د کوم څه نیت یې نه درلوده او نه یې د الله تعالی څخه په نیت کې د اجر غوښتونکی و، او یا دا چې دوه شیونه به ګټي: د ګناهونو بخښل، او د الله تعالی له لورې د ثواب ګټل لکه چې وړاندې ورته اشاره وشوه، لدې امله انسان ته په کار دي چې که په یو اغزي سره هم ورته کوم مصیبت ورسیږي، نو په یاد دې کړي چې د دې مصیبت اجر د الله تعالی سره شته او خامخا به یې ورکوي، تر څو ورته اجر ورکړل شي، او تر څنګه یې ګناهونه وبخښل شي ، دا د الله تعالی له نعمت ، سخاوت او عزت څخه دي چې یو مؤمن ته مصیبت ورسیږي بیا پر همدې مصیبت اجر ورکوي او یا یې ګناهونه ورته بخښي . پاملرنه! له ګناهونو تیرېدل یوازې واړه ګناهونه په بر کې نیسي پرته له لویو ګناهونو څخه؛ کوم چې له خالصې توبې پرته انسان ته نه بخښل کیږي.