بروز رسانی: هيچ رنج، بيماری، نگرانی، ناراحتی، آزار و غم و اندوهی به مسلمان نمی رسد و حتی خاری در پايش فرو نمی رود مگر اينکه الله متعال گناهانش را به سبب آن می بخشد.

عن أبي سعيد وأبي هريرة رضي الله عنهما مرفوعاً: «ما يُصيب المسلم من نَصب، ولا وصَب، ولا هَمِّ، ولا حَزن، ولا أَذى، ولا غَمِّ، حتى الشوكة يُشاكها إلا كفر الله بها من خطاياه».
[صحيح] - [متفق عليه]

ابو سعيد، و ابو هريره - رضى الله عنهما - روايت مى كنند كه: "هيچ رنج، بيماری، نگرانی، ناراحتی، آزار و غم و اندوهی به مسلمان نمی رسد و حتی خاری در پايش فرو نمی رود مگر اينکه الله متعال گناهانش را به سبب آن می بخشد".
[صحیح است] - [متفق علیه]

شرح

معناى اين حديث:هر بیماری و نگرانی و غم و اندوه و مصیبت و مشکل و ترسی که مسلمان گرفتار آن می شود، کفاره ی گناهان وی و سبب از بین رفتن آنها می باشد. و اگر بر این موارد، صبر و امید پاداش را بیفزاید، از اجر و پاداش هم برخوردار خواهد شد. مصیبت ها به دو صورت می باشند؛ اگر زمانی که انسان دچار مصیبتی می شود اجر و پاداش صبر بر آن را در نظر بگیرد، دو فایده برای او دارد: گناهانش بخشیده می شوند و نیکی های وی افزایش می یابند. اما گاهی به سبب مصیبتی که دچارش شده، از امید به پاداش و ثواب الهی در مقابل صبر بر مصیبت، غافل شده و خود را در تنگنا دیده و به خود فشار آورده و آزرده خاطر شده و دچار احوالی اینچنین می شود؛ در این حالت نیز گناهان وی بخشیده می شود. و در هر دو صورت سود می کند. یا سود وی در قالب بخشیده شدن گناهان و از بین رفتن آنها بدون کسب اجر و پاداش می باشد، چون صبر بر مصیبت و امید اجر و پاداش در برابر آن نداشته است. و یا اینکه سود وی در قالب بخشیده شدن گناهان و کسب اجر و ثواب از الله متعال می باشد چنانکه گذشت. بنابراین شایسته این است که هر مسلمانی به مصیبتی دچار شد و لو اینکه در قالب خاری باشد که به بدنش فرو می رود، در برابر مصیبت امید اجر و پاداش داشته باشد تا هم اجر و پاداش دریافت کند و هم گناهانش بخشیده شود. و این از نعمت های الله متعال و بخشش و کرم اوست که مومن را به مصیبتی مبتلا می کند و در برابر آن به وی پاداش می دهد یا گناهانش را می بخشد. توجه شود که: بخشیده شدن گناهان شامل گناهان صغیره می باشد نه گناهان کبیره که جز با توبه ی نصوح بخشیده نمی شوند.