عن أبي هريرة رضي الله عنه
عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فِيمَا يَحْكِي عَنْ رَبِّهِ عَزَّ وَجَلَّ، قَالَ: «أَذْنَبَ عَبْدٌ ذَنْبًا، فَقَالَ: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي ذَنْبِي، فَقَالَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى: أَذْنَبَ عَبْدِي ذَنْبًا، فَعَلِمَ أَنَّ لَهُ رَبًّا يَغْفِرُ الذَّنْبَ، وَيَأْخُذُ بِالذَّنْبِ، ثُمَّ عَادَ فَأَذْنَبَ، فَقَالَ: أَيْ رَبِّ اغْفِرْ لِي ذَنْبِي، فَقَالَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى: عَبْدِي أَذْنَبَ ذَنْبًا، فَعَلِمَ أَنَّ لَهُ رَبًّا يَغْفِرُ الذَّنْبَ، وَيَأْخُذُ بِالذَّنْبِ، ثُمَّ عَادَ فَأَذْنَبَ، فَقَالَ: أَيْ رَبِّ اغْفِرْ لِي ذَنْبِي، فَقَالَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى: أَذْنَبَ عَبْدِي ذَنْبًا، فَعَلِمَ أَنَّ لَهُ رَبًّا يَغْفِرُ الذَّنْبَ، وَيَأْخُذُ بِالذَّنْبِ، اعْمَلْ مَا شِئْتَ فَقَدْ غَفَرْتُ لَكَ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 2758]
المزيــد ...
"ਅਬੂ ਹੁਰੈਰਾ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ ਤੋਂ ਰਿਵਾਯਤ ਹੈ"।
ਹਜ਼ਰਤ ਅਬੂ ਹੁਰੈਰਾ (ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ) ਤੋਂ ਰਿਵਾਇਤ ਹੈ ਕਿ ਨਬੀ ਕਰੀਮ (ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ) ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ ਕਿ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਨੇ ਇਰਸ਼ਾਦ ਫਰਮਾਇਆ:« “ਇਕ ਬੰਦਾ ਗੁਨਾਹ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਫਿਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: ‘ਹੇ ਮੇਰੇ ਰੱਬ! ਮੇਰਾ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦੇ।’، ਅੱਲਾਹ ਫਰਮਾਉਂਦਾ ਹੈ: ਮੇਰੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਗੁਨਾਹ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਇੱਕ ਰੱਬ ਹੈ ਜੋ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ਼ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਗੁਨਾਹ ਤੇ ਪਕੜ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।ਫਿਰ ਉਹ ਮੁੜ ਗੁਨਾਹ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: ‘ਹੇ ਮੇਰੇ ਰੱਬ! ਮੇਰਾ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦੇ।’ ਅੱਲਾਹ ਫਿਰ ਫਰਮਾਉਂਦਾ ਹੈ: ਮੇਰੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਗੁਨਾਹ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਇੱਕ ਰੱਬ ਹੈ ਜੋ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਗੁਨਾਹ ਉੱਤੇ ਸਜ਼ਾ ਵੀ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਉਹ ਤੀਜੀ ਵਾਰੀ ਗੁਨਾਹ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: ‘ਹੇ ਮੇਰੇ ਰੱਬ! ਮੇਰਾ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦੇ।’ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਫਰਮਾਉਂਦਾ ਹੈ: ਮੇਰੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਗੁਨਾਹ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਉਹ ਇਹ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਇੱਕ ਰੱਬ ਹੈ ਜੋ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਗੁਨਾਹ ਉੱਤੇ ਪਕੜ ਕਰਦਾ ਹੈ।ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ – ਚਾਹੇ ਤੂੰ ਜੋ ਕਰੀ ਜਾ, ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਚੁੱਕਾ ਹਾਂ।”
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم - 2758]
ਨਬੀ ਕਰੀਮ (ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ) ਆਪਣੇ ਰੱਬ ਤੋਂ ਬਿਆਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ: ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਬੰਦਾ ਗੁਨਾਹ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: "ਹੇ ਅੱਲਾਹ! ਮੇਰਾ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦੇ",ਤਾਂ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਫਰਮਾਉਂਦਾ ਹੈ: "ਮੇਰੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਗੁਨਾਹ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਇੱਕ ਰੱਬ ਹੈ ਜੋ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਢੱਕ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਉੱਤੇ ਦਰਗੁਜ਼ਰ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਉਸ ਉੱਤੇ ਸਜ਼ਾ ਵੀ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ –ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।" ਫਿਰ ਉਹ ਬੰਦਾ ਮੁੜ ਗੁਨਾਹ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ:"ਹੇ ਮੇਰੇ ਰੱਬ! ਮੇਰਾ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦੇ",ਤਾਂ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਫਰਮਾਉਂਦਾ ਹੈ: **"ਮੇਰੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਫਿਰ ਗੁਨਾਹ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਇੱਕ ਰੱਬ ਹੈ ਜੋ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਢੱਕ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਦਰਗੁਜ਼ਰ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਸਜ਼ਾ ਵੀ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ —ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।"** ਹਦੀਸ ਕੁਦਸੀ – ਪੰਜਾਬੀ ਅਨੁਵਾਦ:
ਫਿਰ ਉਹ ਬੰਦਾ ਮੁੜ ਗੁਨਾਹ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ:"ਹੇ ਮੇਰੇ ਰੱਬ! ਮੇਰਾ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦੇ।"ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਫਰਮਾਉਂਦਾ ਹੈ: "ਮੇਰੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਗੁਨਾਹ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਇੱਕ ਰੱਬ ਹੈ ਜੋ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਢੱਕ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਉੱਤੇ ਦਰਗੁਜ਼ਰ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਸਜ਼ਾ ਵੀ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ — ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।" ਫਿਰ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਫਰਮਾਉਂਦਾ ਹੈ:
"ਤਾਂ ਹੁਣ ਉਹ ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰੇ — ਜਦ ਤੱਕ ਉਹ ਹਰ ਵਾਰੀ ਗੁਨਾਹ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੂੰ ਛੱਡ ਦੇਂਦਾ ਹੈ, ਅਫ਼ਸੋਸ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਰਾਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੁੜ ਇਸ ਵੱਲ ਨਹੀਂ ਜਾਵੇਗਾ — ਪਰ ਕਦੇ ਕਦੇ ਉਸ ਦੀ ਨਫ਼ਸ ਉਸ ਉੱਤੇ ਹਾਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਮੁੜ ਗੁਨਾਹ ਕਰ ਬੈਠਦਾ ਹੈ —ਜਦ ਤੱਕ ਉਹ ਐਸਾ ਕਰਦਾ ਰਹੇਗਾ (ਗੁਨਾਹ ਕਰੇ, ਫਿਰ ਸੱਚੀ ਤੋਬਾ ਕਰੇ), ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਦਾ ਰਹਾਂਗਾ,
ਕਿਉਂਕਿ ਤੋਬਾ ਪਿਛਲੇ ਸਾਰੇ ਗੁਨਾਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਟਾ ਦੇਂਦੀ ਹੈ।"