حديث: بنده گناهی کرد و گفت: الهی گناهم را ببخش

عن أبي هريرة رضي الله عنه
عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فِيمَا يَحْكِي عَنْ رَبِّهِ عَزَّ وَجَلَّ، قَالَ: «أَذْنَبَ عَبْدٌ ذَنْبًا، فَقَالَ: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي ذَنْبِي، فَقَالَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى: أَذْنَبَ عَبْدِي ذَنْبًا، فَعَلِمَ أَنَّ لَهُ رَبًّا يَغْفِرُ الذَّنْبَ، وَيَأْخُذُ بِالذَّنْبِ، ثُمَّ عَادَ فَأَذْنَبَ، فَقَالَ: أَيْ رَبِّ اغْفِرْ لِي ذَنْبِي، فَقَالَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى: عَبْدِي أَذْنَبَ ذَنْبًا، فَعَلِمَ أَنَّ لَهُ رَبًّا يَغْفِرُ الذَّنْبَ، وَيَأْخُذُ بِالذَّنْبِ، ثُمَّ عَادَ فَأَذْنَبَ، فَقَالَ: أَيْ رَبِّ اغْفِرْ لِي ذَنْبِي، فَقَالَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى: أَذْنَبَ عَبْدِي ذَنْبًا، فَعَلِمَ أَنَّ لَهُ رَبًّا يَغْفِرُ الذَّنْبَ، وَيَأْخُذُ بِالذَّنْبِ، اعْمَلْ مَا شِئْتَ فَقَدْ غَفَرْتُ لَكَ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 2758]

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که
پيامبر - صلى الله عليه و سلم - از آنچه كه از پروردگارش تبارک و تعالى حکایت می کند، فرمودند: « بنده گناهی کرد و گفت: الهی گناهم را ببخش او تعالی فرمود: بندۀ من گناهی کرد و دانست که پروردگاری دارد که گناه را می بخشد و گناهكاران را مجازات مى كند، سپس بار ديگر گناهى انجام داد، و گفت: اى پروردگار گناه مرا ببخش، الله تبارک و تعالى فرمود: بنده ام گناهى انجام داد، و دانست پروردگارى دارد كه گناهان را مى بخشد، و گناهكاران را مجازات مى كند، سپس بار ديگر گناهى انجام داد، و گفت: اى پروردگار گناه مرا ببخش، الله تبارک و تعالى فرمود: بنده ام گناهى انجام داد، و دانست پروردگارى دارد كه گناهان را مى بخشد، و گناهكاران را مجازات مى كند، هر كارى خواستی انجام ده به یقین که تورا بخشیدم".
[صحیح] - [متفق علیه] - [صحیح مسلم - 2758]

توضیح

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از پروردگارش روایت می کند، که اگر بنده ای مرتکب گناهی شود و سپس بگوید: الهی گناهم را بیامرز، الله متعال می فرماید: - بنده من گناه می کند و می داند پروردگاری دارد که گناه را می بخشد، پس از آن او را مى پوشاند، و از او درمى گذرد، یا در نتیجۀ گناه مجازات مى کند - من او را بخشیدم. سپس بنده دوباره گناهی کرد و گفت: پروردگارا گناهم را ببخش، سپس الله متعال فرمود - بندۀ من گناهی کرد و دانست پروردگاری دارد که گناه را می بخشد پس از آن او را مى پوشاند، و از او در مى گذرد، و یا در نتیجۀ گناه او را مجازات می کند - من بنده ام را بخشیدم. سپس بنده بار دیگر مرتکب گناهی شد و گفت: پروردگارا گناهم را ببخش، پس الله متعال فرمود: بندۀ من گناهی کرد و دانست پروردگاری دارد که گناه را می بخشد پس از آن او را مى پوشاند، و از او در مى گذرد، يا او را مجازات مى كند، به درستى بنده ام را بخشيدم، و هر كارى خواست انجام دهد، تا زمانى اين كار را انجام دهد، به طوری که هر گاه گناه را ترک کند وبعد از آن توبه كند و از این کار پشیمان شود، و تصمیم بگیرد دیگر به آن باز نمی گردد، اما نفس بر او غلبه می کند، پس دوباره در گناه می افتد، تا زمانی که چنین می کند؛ گناه می کند و سپس توبه کند، من او را می بخشم، زیرا توبه آنچه را که پیش از آن بوده است، از بین می برد.